• هماهنگی شواهد گردآوری شده

حسابرس معمولاً از شواهد حسابرسی هماهنگ به دست آمده از منابع گوناگون یا با ماهیت های متفاوت، در مقایسه با بررسی جداگانه هریک از آن شواهد ، اطمینان بیشتری کسب می‌کند . افزون بر این ، کسب شواهد حسابرسی از منابع گوناگون یا با ماهیت متفاوت ممکن است بیانگر قابل اعتماد نبودن یکی از شواهد حسابرسی باشد ( استانداردهای حسابرسی، ۱۳۸۵، ۱۷۵)^۱. در این تحقیق، میزان هماهنگی^[۱۹]۲ شواهد کسب شده از منابع مختلف یا با ماهیت های مختلف است.

• قابلیت اعتماد شواهد حسابرسی

قابلیت اعتماد شواهد^[۲۰]۳، به کیفیت یا اتکا پذیر بودن شواهد مربوط می شود و میزان قابلیت اتکا و ارزش شواهد را نشان می‌دهد . قابل اعتماد بودن شواهد به روش های حسابرسی انتخاب شده بستگی دارد. همچنین قابلیت اطمینان شواهد متأثر از منبع و ماهیت شواهد حسابرسی و شرایط کسب آن ها می‌باشد (ریتنبرگ و دیگران ، ۲۰۰۸ ، ۱۵۸)^[۲۱]۴٫ در این تحقیق، قابلیت اعتماد شواهد، میزان اتکا پذیری شواهد است.

درجه متقاعد کنندگی شواهد حسابرسی

درجه متقاعد کنندگی شواهد حسابرسی^[۲۲]۵ نشان از اطمینان حسابرس دارد. حسابرس با ارزیابی شواهد و مستنداتی که در اجرای روش های حسابرسی به دست می آورد و نظری که اظهار می‌کند چنین اطمینانی را کسب می‌کند (سلیمانی ، ۱۳۷۹،۷)^۶. در این تحقیق، میزانی از صحت و کامل بودن شواهد است که می‌تواند حسابرس را متقاعد کند.

• • سودمندی شواهد برای اهداف حسابرسی

سودمندی شواهد برای اهداف حسابرسی^[۲۳]۷ ، میزان استفاده حسابرس از شواهد گردآوری شده به عنوان مبنایی برای ارزیابی اظهارات وادعاهای مدیریت در ارتباط با ‌گروه‌های معاملات، مانده حساب‌ها و ارائه و افشا (استانداردهای حسابرسی،۱۳۸۵، ۱۷۶)^۸. در این تحقیق، میزان مؤثر بودن شواهد گردآوری شده است در جهت دستیابی به اهداف حسابرسی.

• دشواری کسب شواهد

وضعیت های متفاوتی که مانع گردآوری آسان شواهد توسط حسابرس می‌شوند مانند تهیه اطلاعات به شکل الکترونیکی، فاصله مناطق جغرافیایی و وضعیت نامناسب سیاسی (همان منبع ، ۱۸۰)^۱ در این تحقیق، دشواری کسب شواهد^[۲۴]۲ ، ‌به این موضوع اشاره می‌کند که درجه سهولت دسترسی به شواهد مختلف یکسان نیست و گردآوری برخی شواهد دشوارتر است.

• هزینه کسب شواهد حسابرسی

هزینه کسب شواهد^[۲۵]۳، میزان هزینه ای که حسابرس برای کسب شواهد به عنوان مبنای اظهار نظر، متحمل می شود.

فصل دوم

مروری بر ادبیات تحقیق

۱-۲ مقدمه

در فصل دوم که به مروری بر ادبیات تحقیق می پردازد، به ارائه تعریف حسابرسی و تشریح انواع حسابرسی بر اساس محتوا، چگونگی انجام کار، تابعیت سازمانی و دلیل ارجاع کار پرداخته، هدف حسابرسی و نقش حسابرس بیان شده است.

از آنجا که تصمیم گیری در شرایط مربوط به هر کار حسابرسی به ویژه در تعیین کافی و مناسب بودن شواهد، مستلزم کاربرد قضاوت حرفه ای حسابرس است ، در ادامه، قضاوت حرفه ای حسابرس، موارد الزام قضاوت حرفه ای توسط حسابرس و منابع اشتباهات در قضاوت های حسابرسی، مورد بررسی قرار گرفته است.

شهادت دهی یک فرایند گزارشگری است و عبارت است از گزارش قضاوتی بر مبنای شواهد متقاعد کننده توسط فردی مستقل و ذی صلاح.

از آنجا که متداول‌ترین محصول فرایند حسابرسی، شهادت دهی است، به تبیین انواع شواهد و نقد و بررسی و مقایسه شواهد ‌در پنج حوزه مختلف شامل حسابرسی، تاریخ، حقوق، علم فیزیک و علم محض ریاضی پرداختیم.

قضاوت حرفه ای حسابرس از پنج عامل کلیدی تأثیر پذیر است. این فاکتورها شامل موارد زیر می‌باشد:

1. 1. ویژگی های حسابرس^[۲۶]

1. 1. محیط کار حسابرسی^[۲۷]

1. 1. شواهد حسابرسی^[۲۸]

1. 1. فرایند تصمیم گیری^[۲۹]

1. ویژگی های کیفی قضاوت^[۳۰] .

در ادامه، عوامل مؤثر بر قضاوت حرفه ای حسابرس در ارتباط با کمیت و کیفیت شواهد حسابرسی عنوان می شود.

عوامل مذکور ‌بر اساس استانداردهای حسابرسی و تجربیات حرفه ای شامل ۱۲ مورد به شرح زیر می‌باشد:

• • خطر ذاتی

• • خطر کنترل

• • خطر قابل پذیرش حسابرسی

• • خطر صدور احکام انضباطی

• • خطر اقامه دعاوی حقوقی علیه حسابرس

• • سطح اهمیت اقلام مورد رسیدگی

• • درجه متقاعد کنندگی شواهد حسابرسی

• • قابلیت اعتماد شواهد حسابرسی

• • میزان هماهنگی شواهد گردآوری شده از منابع مختلف

• • سودمندی شواهد برای اهداف حسابرسی

• دشواری و هزینه کسب شواهد حسابرسی

فصل دوم با تبیین و تشریح و چگونگی تأثیر هریک از عوامل به طور مجزا به پایان می‌رسد.

۲-۲ حسابرسی

“حسابرسی، فرایندی است منظم و با قاعده ، جهت جمع‌ آوری و ارزیابی بی طرفانه شواهد درباره ادعاهای مربوط به فعالیت ها و وقایع اقتصادی ، به منظور تعیین درجه انطباق این ادعاها (اظهارات) با معیارهای از پیش تعیین شده وگزارش نتایج به افراد ذینفع” (مسیر و دیگران ،۲۰۰۵ ،۱۳)^[۳۱].

این تعریف جامع و بسیط دربرگیرنده انواع مختلف حسابرسی برای موضوعات و موارد متنوع می‌باشد. ما اغلب با واژه های حسابرسی مالی ، حسابرسی سیستم های اطلاعاتی ، حسابرسی مدیریت، حسابرسی عملیاتی، حسابرسی عملکرد و حسابرسی رعایت روبرو می‌شویم. این واژه ها نماینده انواع مختلف حسابرسی است و تعریف مذبور تمامی آن ها را در بر می‌گیرد.

عبارت ” فرایند منظم و باقاعده ” دلالت برآن دارد که فعالیت حسابرسی بر اساس برنامه ریزی مناسب انجام می شود که بر مبنای آن مجموعه ای از شواهد مربوط ، جمع‌ آوری وارزیابی می‌گردد و از این طریق هدف های حسابرسی تحقق می‌یابد. “جمع‌ آوری و ارزیابی بی طرفانه شواهد” شالوده حسابرسی است. اگر چه نوع و ماهیت شواهد و معیارهای ارزیابی می‌تواند بین پروژه های مختلف حسابرسی متفاوت باشد ، ولی تمامی حسابرسی ها بر محور جمع‌ آوری و ارزیابی شواهد متمرکز است . موضوع مورد رسیدگی از یک سری “ادعاهای مربوط به فعالیت ها و وقایع اقتصادی” تشکیل شده است. این ادعاها که به صراحت یا تلویحی اظهارمی شود اطلاعات اقتصادی نامیده می‌شوند و کلمه ” اقتصادی” نمایانگر شرایطی است که منجر به تصمیم گیری در تخصیص منابع محدود می شود.

ازآنجا که تمام حسابرسی ها به ارائه نوعی اظهار نظر و یا ارزیابی منجر می شود پیش نیاز هر حسابرسی وجود یک سری “معیارهای مشخص” است که بر اساس آن بتوان شواهد را ارزیابی کرد. اصول پذیرفته شده حسابداری ، معیاری صریح و استاندارد است که در حسابرسی صورت های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال معیارهای تلویحی نیز کاربرد دارند که به روشنی تعریف نشده اند. نمونه اینگونه موارد معیارهایی است که در حسابرسی عملیاتی و یا حسابرسی عملکرد مورد استفاده قرار می‌گیرد. ‌در مورد معیارهایی که شواهد جمع‌ آوری شده ‌بر اساس آن ها ارزیابی می شود باید توافق همگانی وجود داشته باشد ( نیکخواه آزاد ، ۱۳۷۹ ، ۸-۳)^۱ .

در بازارهای امروزی، یک عامل کلیدی برای موفقیت سازمان عبارت است از داشتن تفکر مناسب از طریق طرح ریزی استراتژی مناسب برای مارک،یک مارک مشتری را قادر می‌سازد تا ارزش های عملیاتی و احساسی را نسبت به محصول در ذهنش ایجاد کند.

توصیف (شناسایی یا تصویر) برند با نیازها و خواسته های بازار هدف، با بهره گرفتن از آمیخته بازاریابی شامل قیمت، محصول، توزیع و ارتقاء منطبق می شود. موفقیت این فرایند، قدرت برند یا میزان وفاداری به برند را تعیین می‌کند. ارزش یک برند با میزان وفاداری به برند تعیین می شود، به طوری که این امر جریانات نقدی آینده را تضمین می‌کند (Wood, 2000 , 662-669). تصویر برند توصیفی از ویژگی ها و تداعی های برند است که مشتری را به برند پیوند می‌دهد. کلر (۱۹۹۳) تصویر برند را ادراکات مشتری درباره برند، با تداعی های برند که مشتری در حافظه اش نگه می‌دارد، تعریف می‌کند. پارک، جاورسکی و مکینز (۱۹۸۶)، بیان کردند که که تصویر برند، یک پدیده ادراکی نیست که تنها تحت تأثیر ارتباطات بازاریابی قرار گیرد بلکه محرک، درک مشتری از کل فعالیت هایی است که شرکت در رابطه با برند انجام می‌دهد. اساساً ارزش ویژه برند از اطمینان بیشتر مشتریان به برند نسبت به برندهای رقیبان، نشأت می‌گیرد. این اطمینان به وفاداری مشتری و خواسته های آن ها برای پرداخت یک قیمت مناسب به برند منجر می شود. به عنوان مثال، یک مطالعه که توسط مک کینزی^[۱۸] و مؤسسه‌ اینتل کوست^[۱۹] انجام گرفت، نشان داد که مشتریان به خرید از برندهای با ارزش پایین نظیر پاکارد بل^[۲۰] ، تنها به خاطر تخفیف قیمت در مقایسه با برندهای نظیر کمپک^[۲۱] ، آی بی ام^[۲۲] متمایل می‌شوند که می‌توانند پاداش قیمتی را مطالبه نمایند.

بسیاری از مفاهیم مرتبط با تصویر ذهنی در گذشته توسعه پیدا کرده‌اند. تصویر ذهنی برطبق اصول گشتالت منعکس کننده عقاید و احساسات کلی مشتری است به یک تصویر ذهنی مطلوب به عنوان یک جنبه ی حیاتی از توانایی یک سازمان در حفظ جایگاه خود در بازار نگریسته می شود.

تعریف واژه تصویر ذهنی مشکل می‌باشد زیرا تصویر ذهنی مستقمیا شناخته نمی شود تصویر ذهنی به عنوان موقعیت ذهنی معرفی می شود که پیامد آن توضیحات علنی به صورت کلامی و یا رفتاری باشد. آنچه که باید مورد توجه قرار گیرد. این موضوع است که بعضی از تصاویر ذهنی جمعی است و میان گروه به اشتراک گذاشته می شود. تصویرذهنی موضوعاتی از سازمان است که در ذهن مشتری وجود دارد. تصویر سازمانی به عنوان فیلتر، ادراکات مشتری از عملیات سازمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگرچه تصویر برند مدت‌ها ‌است به عنوان مفهومی مهم در بازاریابی شناسایی شده است، اما توافق کمتری ‌در مورد تعریف متناسب آن وجود دارد (Keller, 1993, 3). با این حال تصویر برند عبارت است از حافظه شماتیک از یک برند. این مفهوم دربرگیرنده برداشت و ادراک بازار هدف از ویژگی ها، منافع، موقعیت های استفاده کاربران، تولیدکنندگان، و حتی بازاریابان یک محصول است. به عبارت دیگر، این مفهوم به اندیشه و احساس افراد به هنگام دیدن یا شنیدن یک برند اشاره دارد (Hawkins, Mothersbaugh, & Best, 2007, 346). در ذهن مشتری، تصویر برند از تداعی های برند ایجاد می شود، بدین صورت که مشتری برند را با سایر مفاهیم مرتبط و غیرمرتبط ربط می‌دهد (Anantachart, 2004,101) تصور از برند مطابق با معنی دار نمودن آن برای مصرف کننده از طریق تداعی های متعدد مثل خصیصه ها، مزایا و گرایشاتشان می‌باشد. این تداعی ها می‌توانند با توجه به متناسب بودن، قوت و منحصر بودن متفاوت باشند و همچنین می‌توانند نقش های حیاتی و تعیین کننده ای را در پیامدهای خرید مصرف کننده داشته باشند (Keller, 1993 ,1-22).

۲-۱-۶-۱- تاثیر تصویر ذهنی برند

تصویر ذهنی یک سازمان یکی از مهمترین متغیرهایی می‌باشد که اثر مثبت یا منفی ‌بر فعالیت‌های بازاریابی دارد. تصویر ذهنی توانایی تاثیرگذاری بر ادراک مشتریان از کالاها و خدمات پیشنهادی دارد. ‌بنابرین‏ بر رفتار خرید مشتریان موثراست. ادبیات خدمات شمار زیادی از فاکتورهایی را بیان می‌کند که منجر به انعکاس تصویر ذهنی در ذهن مشتری می شود. تصویر ذهنی از طریق ترکیب عوامل مختلفی همچون تبلیغات، روابط عمومی، تصویر ذهنی فیزیکی،تبلیغات شفاهی و تجربیات واقعی مشتریان از کالا و خدمات ذهن و مشتریان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

گرونروس(۱۹۸۳) با بهره گرفتن از تحقیقات مختلف برروی سازمان‌های خدماتی دریافت که کیفیت خدمات یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر روی تصویر ذهنی است. ‌بنابرین‏ تجربه یک مشتری از ‌کالا و خدمات به عنوان مهمترین فاکتور مؤثر بر روی ذهن مشتری با توجه به تصویر ذهنی است. هنگ و همکارانش(۱۹۹۶) در مطالعاتش برروی وفاداری به نام و نشان تجاری هتل دریافتند که تصویر ذهنی هتل به عنوان یکی از مهمترین فاکتورها و نسبتا بالاترین نمره را در میان مشتریان وفادار به دست آورد. مازانس (۱۹۹۵) دریافت که در هتل های لوکس، تصویر ذهنی رابطه مثبتی با رضایت و ترجیح مشتری دارد. ‌بنابرین‏ تصویر ذهنی مطلوب منجر به رضایت و تصویر ذهنی نامطلوب منجر به نارضایتی می شود.

۲-۱-۶-۲-عناصر تصویر ذهنی برند

لیندکوئیست (۱۹۷۱) بیان کرد که تصویر ذهنی از فاکتورهای مختلفی شامل ۹ فاکتور زیر تشکیل شده است: کالاهای تجاری- خدمات- مشتریان- امکانات فیزیکی- راحتی- تبلیغات- جو فروشگاه- رضایت سازمانی و رضایت بعد از معامله. دویل و فن ویک (۱۹۷۴) ‌در مورد تصویر ذهنی ۵ عنصر را تشخیص دادند که شامل محصول- قیمت- دسته بندی- سبک- و موقعیت می‌باشد. بردن(۱۹۷۷) نیز ویژگی‌های زیر را پیشنهاد داد: قیمت- کیفیت کالا- دسته بندی- جو و فروشگاه – موقعیت- امکانات پارکینگ- و پرسنل دوستانه .

۲-۱-۶-۳-تصویر ذهنی سازمان

تصویر ذهنی نسبت به سازمان(تصویر سازمانی) عبارت است از ادراک کلی که نسبت به سازمان در اذهان عمومی ایجاد می شود. این تصویر ذهنی به عناصری همچون نام تجاری معماری- تنوع محصولات و خدمات- رسوم- ایدئولوژی و کیفیت ارتباطات پرسنل با مشتری وابسته است.

بعضی از محققان تصویر سازمانی را ‌به این صورت تعریف می‌کنند. نتیجه خالص تعامل همه تجربیات، ادراکات،باورها، احساسات و دانشی که افراد درباره یک سازمان دارند.

تصویر ذهنی سازمانی، منعکس کننده موضوعاتی است که در ذهن مشتری از سازمان وجود دارد این موضوعات می‌توانند عینی( مثل ساعات کار، تعداد پرواز در روز راحتی دسترس) و یا کمتر عینی و احساس (مثل شور و هیجان، امانت، خنده، قابلیت اعتبار، صفا) باشند.به علاوه تصویر ذهنی می‌تواند به خود خدمت، شرکت یا کاربر خدمت مربوط باشد. تصویر سازمانی به عنوان فیلتری، ادراکات مشتری از عملیات سازمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد (Bigne and et al., 2003 , 42-420)..

تصویر سازمانی، تابعی است از مجموعه تجارب خرید و مصرف مشتریان در طول زمان، بدین ترتیب تصویر سازمان دارای دو بعد اساسی است: بعد عملیاتی و بعد حسی.

هدف های پژوهش

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی مادران بر تعارض والد- فرزندی و ابعاد فرزندپروری اقتداری مادران است.

ضرورت و اهمیت پژوهش

اعضای خانواده با یکدیگر تعاملات زیادی دارند و تعارض بین اعضای خانواده به وحدت و یگانگی آن‌ ها لطمه وارد ‌می‌کنند. شدت تعارضات موجب بروز پرخاشگری، ستیزه جویی و سرانجام اضمحلال و زوال در روابط خانواده می­گردد (دهقان، ۱۳۸۰). کانون خانواده­ای که بر اثر تعارضات و جدال بین اعضای آن آشفته است محیط امن روحی و روانی را که باید در خانواده وجود داشته باشد را از فرد ‌می‌گیرد و مشکلاتی را برای اعضای آن ایجاد می‌کند. (لطفی،۱۳۸۵). از طرفی دوره‌ دبیرستان مصادف است با دوره‌ نوجوانی در رشد شخصیت کودک. تقریباً تمامی متخصصین روانشناسی و علوم تربیتی بر این باورند که دوره‌ نوجوانی حساس‌ترین، بحرانی‌ترین و مهم‌ترین دوره‌ رشد هر انسان می‌باشد. در این دوره فرد بلوغ را تجربه می‌کند، در پی کشف هویت خود است، به دنبال استقلال و جدایی از وابستگی‌های دوران کودکی است، به همین دلایل در این دوره نوجوانان دارای وضعیت روانی با ثباتی نیستند. در این دوره است که معمولاً بیشترین مشکلات رفتاری برای نوجوانان به وجود می‌آید (انیسی، سلیمی، میرزمانی، رئیسی و نیکنام، ۱۳۸۶).

در این دوران فرد برای کسب استقلال و هویت یابی به جست و جو و کنکاش در محیط پیرامون خود و برقراری ارتباط با آن می‌پردازد و این باعث می‌شود خیلی زود رابطه‌ نوجوان با والدینش خراب شود (لطفی،۱۳۸۵).

پژوهش‌های متخصصین در بررسی رشد روان‌شناختی زنان، نوجوانی را به عنوان کلیدی‌ترین و آسیب­پذیرترین دوران زندگی دختران معرفی ‌کرده‌است (ساداتی و لشانی^[۱۶] ،۲۰۱۳). صاحب ‌نظران دیدگاه شناخت گرایی نیز معتقداند نوجوان به واسطه ظرفیت‌های شناختی جدیدی که کسب می‌کند به تدریج این توانایی را می‌یابد که ‌در مورد زندگی، ارزش‌ها و آینده فکر کنند. نوجوان در این سن به والدین آرمانی می‌نگرد؛ همین امر باعث می‌شود که انتقاد کردن از والدین در این سن شروع و شدت بیشتری یابد (علیزاده، ۱۳۸۰).

از طرف دیگر ویژگی‌های این دوران باعث شده است نوجوانی با انواع اضطراب‌ها و مشاجره‌ها همراه باشد، نوجوان در این دوران بیش از پیش نیازمند حمایت والدین و اطرافیان است. این شرایط به ویژه برای دختران از حساسیت بیشتری برخوردار است، مادر به عنوان نزدیک‌ترین فرد از نظر عاطفی به فرزندان می‌تواند گذار از دوران بلوغ را برای او آسان کند (کیانیان، ۱۳۷۶). تعارضات خانوادگی یکی از موضوع‌های مهم در مباحث خانواده به شمار می‌رود. حوزه های گوناگونی از علوم اجتماعی و انسانی اعم از جامعه شناسی، روانشناسی و … ‌به این موضوع پرداخته‌اند. استوارت^[۱۷] بر این باور است که تعارض موقعیتی است که در آن هریک از طرفین در پی تمایلات شخصی خودشان هستند و قاعده‌ای جهت تصمیم گیری برای منابع با ارزش نمی‌یابند (مقدس^[۱۸]، ۲۰۰۸). واژه تعارض^[۱۹]، اشاره به ناتوانی در حل تفاوت‌ها دارد و بیشتر اوقات با تنش، خصومت یا پرخاشگری همراه است. تعارض شدید بین والدین و نوجوانان هنگامی پدید می‌آید که تمایل نوجوانان برای آزادی، با تلاش والدین برای تنظیم رفتار آنان تلاقی داشته باشد. این وضع هر چند به ندرت پیش می‌آید اما می ­تواند باعث فراهم شدن زمینه­ تعارض شدید شود.(آقا محمدیان و حسینی، ۱۳۸۶).

از سوی دیگر تعارضات بین والدین و نوجوانان از جمله معضلاتی است که اگر به طرق صحیحی رفع نشود مشکلاتی همچون ‌بزهکاری، افسردگی، فرار از منزل، شخصیت ضد اجتماعی، مشکلات جنسی، بی ثباتی هیجانی، پرخاشگری، خودکشی و اعتیاد را به همراه خواهد داشت ( لطفی ۱۳۸۵). همچنین الگوهای تعاملی بین والدین و فرزندان تحت تأثیر آموزش و کسب مهارت قابلیت تغییر و اصلاح دارد.پیش‌بینی می­ شود که با بهره گرفتن از راهبرد خود دلگرم سازی والدین بتوان الگوهای تعاملی بین والدین و فرزندان را اصلاح نمود. خود دلگرم سازی به عنوان یک راهبرد امید بخش می‌تواند به ترغیب والدین و اطمینان دهی و خودکارآمدی آنان در زمینه کنترل روابط و تعارضاتشان با فرزندانشان منجر گردد.

فرضیه های پژوهشی

1. 1. آموزش خوددلگرم سازی مادران مبتنی بر رویکرد آدلر- درایکورس میزان تعارضات والد- فرزند را از دیدگاه دختران کاهش می‌دهد.

1. 1. آموزش خوددلگرم سازی مادران مبتنی بر رویکرد آدلر-درایکورس میزان تعارضات والد- فرزند را از دیدگاه مادران کاهش می‌دهد.

1. آموزش خوددلگرم سازی مادران مبتنی بر رویکرد آدلر-درایکورس میزان فرزندپروری اقتداری مادران را افزایش می‌دهد.

واژه ها و اصطلاحات پژوهش

خود دلگرم سازی بخشی از فرایند دلگرم سازی است که عبارت است از آموختن انرژی دهی به خود درجهت تلاش برای بهبود شرایط و کمال، درعین حال ارزش قائل شدن برای خود در مقام انسان، تأکید برنقاط قوت خود و ارزش قائل شدن برای تلاش‌های خود است (واتس^[۲۰]، ۲۰۰۸ ).

تعریف عملیاتی: خود دلگرمی را می‌توان مهارت و توانایی‌هایی تعریف نمود که مادران پس از ۱۰ جلسه آموزش مد نظر، می‌آموزند که به شکل سازنده‌تری با تعارضات بین خود و دخترانشان برخورد کنند.

تعارض والد-فرزندی: تعارض به موقعیتی گفته می‌شود فرد هم‌زمان با دو تمایل متعارض روبه رو باشد و یا دارای دو انگیزه باشد که یکی مانع از بروز انگیزه دیگری باشد حال اگر این تنگنا در ارتباط بین والدین و کودکان ایجاد شود تعارض والد- فرزندی نام دارد (گیتی پسند، آرین و کرمی،۱۳۸۷).

تعریف عملیاتی: عبارت است از نمراتی که از پرسش نامه تعارضات والد فرزندی موری ای و استراوس^[۲۱] (۱۹۹۰) به دست می‌آید.

فرزند پروری اقتداری: سبک فرزند پروری اقتداری شیوه فرزند پروری ای است که در آن والدین در حالی که روش‌های کنترلی را بر فرزندان خود اعمال می‌کنند، ‌در مورد انجام آن توضیح می‌دهند و همچنین روش‌های تقویتی را برای تغییر رفتار کودکان خود به کار می‌گیرند. در این سبک مجموعه‌ای از حمایت اجتماعی، ارتباط دوسویه، پذیرندگی، ‌پاسخ‌گویی‌، شکیبایی و خشنودی نسبت به فرزندان دیده می­ شود (بامرید، لارزلار و اونس، ۲۰۱۰).

تعریف عملیاتی: میزان نمره ایست که هرکدام از والدین از مؤلفه‌های سبک‌های فرزندپروری رابینسون کسب می‌کنند.

فصل دوم

ادبیات پژوهش

مقدمه

ضمنا ‌در مورد دهاتی که در مرحله دوم اصلاحات ارضی ، شق « تشکیل واحد سهامی زراعی» اجرا شده بود ، در این قبیل دهات نیز قبلا توسط مأموران اصلاحات ارضی اجاره بهاء سالانه برای آن ها تعیین شده و سپس به ترتیبی که فوقا ذکر گردید ، ‌در مورد انتقال آن ها به زارعین مربوطه اقدام می شد .

گفتار دوم : شق تقسیم

‌در مورد دهات و مزارع مورد اجاره و همچنین دهاتی که واحد سهامی زراعی در آن ها اجرا شده بود ، در

صورتی که مالک ‌شش‌دانگ یا اکثریت مالکین (اکثریت بر حسب میزان مالکیت ) در مهلت مقرره که در آگهی های منتشره از طرف وزارت کشاورزی تعیین شده بود آمادگی خود را برای تقسیم ملک اعلام می‌کردند ، می توانستند ملک خود را به نسبت بهره مالکانه (اعم از دایر و بایر) با ‌حقّا به مربوطه تقسیم و افراز نمایند و سپس صورتمجلس تقسیمی را به ادارات اصلاحات ارضی محل تحویل نمایند . افراز و تقسیم از طریق نقشه برداری و یا بر مبنای مبذر و واحدهای محلی از قبیل جفت گاو ، بنه ، جریب وامثال آن ‌به این نحو تعیین می گردید که سهم زارعین طبق نسق بندی جدید و به نسبت نسق بندی قبلی به صورت یکجا از یک سو ، و سهم مالکین (بدون زارع ) یکجا و در طرف دیگر تفکیک گردد.

پس از تعیین سهام زارعین و مالکین ، صورت زارعین برای تنظیم اسناد انتقال آن ها به دفترخانه اسناد رسمی ارسال می گردید و در صورتی که زارعین یا مالکین از امضای اسناد مربوطه استنکاف می‌کردند ، روسای ادارات محل به قائم مقام مستنکفین ، اسناد انتقال را امضا می نمودند و چنانچه مالکین و زارعین نمی توانستند در مهلت مقرر با همدیگر در امر تقسیم توافق نمایند ، می بایست مراتب عدم توافق خود را به ادارات کشاورزی اعلام نموده و در این صورت اداره مذکور مکلف بود ملک را به نسبت بهره مالکانه بین زارعین و مالکان تقسیم نماید .

مع هذا ، از آنجایی که در رسیدگی های بعدی معلوم گردید اکثریت مالکین کشور در این مرحله از قانون ، شق تقسیم را انتخاب کردند و انجام امر توسط ادارات کشاورزی مناطق با توجه به امکانات و شرایط موجود بسیار مشکل بود و از طرفی هد فاصلی برنامه اصلاحات ارضی انتقال ملک به زارع صاحب نسق بود ، لذا متعاقبا در تاریخ ۱۰/۱۲/۱۳۴۹ قانونی موسوم به « قانون مواد الحاقی به قانون تقسیم و فروش املاک مورد اجاره به زارعین مستاجر» به تصویب مجلس شورا رسید و طبق آن به اینگونه مالکین به مدت یک سال دیگر مهلت دادند تا با مراجعه به زارعین و جلب موافقت آن ها ، ملک را بین خود تقسیم نمایند .

چنانچه این قبیل مالکین نتوانند ظرف مهلت مقرر با زارعین مربوط و تقسیم ملک توافق نموده و صورتمجلس آن را به ادارات اصلاحات ارضی و تعاون روستایی محل وقوع ملک تسلیم نمایند ، ملک آنان از تاریخ اول مهرماه سال ۱۳۵۰ ‌بر اساس مقررات پیش‌بینی شده در قانون تقسیم و فروش املاک مورد اجاره به زارعین مستاجر ، قانونا به زارعین مربوطه منتقل شده تلقی می شود و مال الاجاره سال ۱۳۵۱ این قبیل از مالکین بابت اولین قسط بهای ملک آنان محسوب خواهد شد .

پس از تصویب قانون فوق ، جز تعداد قلیلی از مالکان که توانستند در مهلت مذکور املاک خود را با زارعین تقسیم نمایند ، بقیه املاک مشمول در اجرای مقررات فوق به زارعین صاحب نسق منتقل گردید.

لزوماً اضافه می‌گردد که کلیه عملیات نقل و انتقال و تنظیم اسناد و عملیات ثبتی مربوط به اجرای قانون اصلاحات ارضی ، در مراحل مختلف اجرای قانون مارالذکر از پرداخت هر گونه مالیات و عوارض و حق الثبت و هزینه های مقدماتی و حق تمبر معاف بوده ولی حق التحریر متعلق برای تنظیم اسناد بالمناصفه به عهده مالکین و دولت بوده است .

البته لازم به ذکر است که پس از اجرای مراحل سه گانه فوق ، در سال ۱۳۵۴ به منظور مختومه کردن رسیدگی به پرونده های اصلاحات ارضی ، قانونی به نام « قانون ترتیب رسیدگی و ختم پرونده های اصلاحات ارضی» در تاریخ ۲۳/۴/۵۴ به تصویب رسید . بر اساس متن ماده واحده این قانون مقرر شد کلیه پرو نده هایی که تا تاریخ فوق الذکر در اجرای مراحل مختلف اصلاحات ارضی منجر به تنظیم سند واگذاری یا ارسال صورتمجلس تقسیم ملک و نمونه های مربوط به دفاتر اسنادرسمی شده و تا تاریخ ۲۳/۲/۵۴ از سوی اشخاص ذینفع شکایت و اعتراضی واصل نشده باشد ، از نظر اجرای مقررات اصلاحات ارضی مختومه شده تلقی می‌گردد . همچنین نسبت به عملیات اجرایی پرونده هایی که اسناد آن بعد از تاریخ اخیرالذکر تنظیم می شود نیز چنانچه تا سه ماه از تاریخ تنظیم سند مورد اعتراض قرار گیرد ، طبق تبصره ۱ ماده واحده مذبور ،

سازمان اصلاحات ارضی (هم اکنون هیات عملیات اجرایی پرونده هایی که اسناد آن بعد از تاریخ اخیرالذکر تنظیم می شود نیز چنانچه تا سه ماه از تاریخ تنظیم سند مورد اعتراض قرار گیرد ، طبق تبصره ۱ ماده واحده مذبور ، سازمان اصلاحات ارضی (هم اکنون هیات مستقر در اداره جهاد کشاورزی) طبق مقررات مربوطه بررسی نموده و در صورتی که در عملیات انجام شده وقوع اشتباه مؤثری را احراز کرده باشد موضوع را به شورای اصلاحات ارضی ارجاع داده تا بر اساس ماده ۳۸ آیین نامه اصلاحات ارضی رسیدگی و رأی‌ مقتضی صادر نماید . پس از انقضای این مهلت ، حسب تبصره ۲ ماده واحده مارالذکر پرونده امر خاتمه یافته (مختومه) تلقی می‌گردد.

فصل چهارم : شورای اصلاحات ارضی

اجرای اصلاحات ارضی درایران و اعطای سند مالکیت به زارعین صاحب نسق ، طبعا با مشکلاتی همراه بوده و در تنظیم اسناد و یا تشخیص زارع صاحب نسق نیز گاها اشتباهاتی رخ می‌داد . جهت رفع موانع و مناقص موجود ، شورایی به نام شورای اصلاحات ارضی تشکیل گردید و تا به امروز نیز کماکان استوار بوده و به شرح وظایف خود مندرج در قانون عمل می کند . در این فصل طی دو مبحث به بررسی اهداف شورای اصلاحات ارضی و روند کار آن خواهیم پرداخت .

مبحث نخست : اهداف و وظایف

به منظور تعیین روش و خط مشی واحد و همچنین نظارت در حسن اجرای وظایفی که در قوانین اصلاحات ارضی پیش‌بینی شده ، بر اساس ماده ۷ قانون اصلاحات ارضی ، شورایی به نام شورای اصلاحات ارضی به ریاست وزیر کشاورزی (جهاد کشاورزی) و پنج نفر از صاحب منصبان وزارت کشاورزی که حداقل سمت مدیر کل یا مدیر عامل را احراز نموده باشند تعیین گردیده است و شورای مذکور به منظور هماهنگی و تعیین رویهواحد در کلیه مواردی که د راجرای قوانین و مقررات اصلاحات ارضی موارد ابهامی وجود داشته باشد

دستورالعمل اجرایی را تهیه و جهت اجرا به کلیه واحدهای اجرایی ابلاغ می کند .^[۳۷]

ضمنا چون در تبصره ۵ ماده ۲ قانون اصلاحی قانون اصلاحات ارضی اعلام شده بود که از تاریخ تصویب قانون فوق انجام هر گونه نقل و انتقالی ‌در مورد املاک مازاد بر حد نصاب مالکان ممنوع بوده و در صورت انجام نیز چنین معاملاتی کان لم یکن می‌باشد و مرجعی نیز برای تشخیص و انجام چنین امری پیش‌بینی نشده بود ، لذا در بند ۱ تصویب نامه ۲۷۴۰۸/ت مورخ ۲۵/۷/۱۳۴۱ هیا۷/۱۳۴۱ هیات وزیران ، به تبصره مذکور اضافه گردید که « مرجع تشخیص اینکه معامله مشمول این تبصره می‌باشد شورای اصلاحات ارضی خواهد بود و ادارات ثبت و دفاتر اسناد رسمی مکلف هستند نظریه شورا را که قطعی است در دفاتر منعکس و عملیات بعدی را طبق مقررات این قانون انجام دهند ».

در همین راستا قانونگذاز در قانون جدید حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست در ماده ۱۶ خود بیان داشته «اموالی که در مالکیت صغیر تحت سرپرستی قرار دارد، در صورتی اداره آن به سرپرست موضوع این قانون سپرده می شود که طفل فاقد ولی قهری باشد و یا ولی قهری برای اداره اموال او شخصی را تعیین نکرده باشد و مرجع صالح قضائی قیمومت طفل را بر عهده سرپرست قرار داده باشد.» نحوه نگارش این ماده هم در راستای قانون جدید است مخصوصاً عبارت «فاقد ولی قهری بودن» و «عدم تعیین شخصی از طرف ولی قهری» زیرا این دو عبارت بیشتر ‌در مورد کودکان و نوجوانان بدسرپرست امکان دارد، زیرا این افراد دارای خانواده و سرپرست و ولی قهری هستند، و افرادی که حق دخالت در اداره امور مالی کودک را دارند به ترتیب عبارتند از: ولی قهری، وصی، قیم و امین و در صورت فقدان این موارد حاکم شرع ولی من لا ولی له است.

اما نکته قابل بحث و تأمل برانگیز تعارضات و تناقض هایی است که در قانون جدید به چشم می‌خورد و موجب تعجب شده است ‌به این صورت که در ماده ۱۶ گفته شده در صورتی اداره اموال به سرپرست داده می شود که طفل فاقد ولی قهری باشد و یا ولی قهری کسی را تعیین نکرده باشد، تعارضی که در اینجا وجود دارد این مسأله است، آیا می شود فرزندی را که دارای ولی قهری و یا وصی باشد آن را به سرپرستی کسی دیگر بدهیم، بله می شود که در جواب بگوییم ‌در مورد کودکان بدسرپرست این اتفاق ممکن است اما با کمی دقت و تأمل این تعارض مشخص می شود، ‌به این ترتیب که وقتی صلاحیت سرپرستی فرزند بدسرپرستی را به عهده سرپرستان قرار می‌دهیم دیگر ولی قهری و وصی اصلاً صلاحیتی ندارند که ما بگوییم اداره اموال را به عهده آن ها باقی بگذاریم و این امر با دقت در مواد مشخص می شود.

ماده ۱۰ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست می‌گوید «در کلیه مواردی که هیچ یک از پدر، مادر یا جد پدری یا وصی صلاحیت سرپرستی را ولو با ضم امین یا ناظر نداشته باشند، دادگاه می‌تواند مطابق این قانون و با رعایت مواد (۱۱۸۴) و (۱۱۸۷) قانون مدنی و با اخذ نظر مشورتی سازمان، مسئولیت قیم یا امین مذکور در این مواد را به یکی از درخواست کنندگان سرپرستی واگذار نماید»

ماده ۱۱۸۴ قانون مدنی می‌گوید «هرگاه ولی قهری طفل رعایت غبطه صغیر را ننماید ‌و مرتکب اقدامی شود که موجب ضرر مولی علیه گردد، به تقاضای یکی از اقارب وی و یا به درخواست رئیس حوزه قضایی پس از اثبات، دادگاه ولی مذکور را عزل و از تصرف در اموال صغیر منع و برای اداره امور مالی طفل فرد صالحی را به عنوان قیم تعیین می کند…»

ماده ۱۱۸۷ قانون مدنی مقرر می‌دارد «هرگاه ولی قهری منحصر به واسطه غیب یا حبس یا به هر علتی نتواند به امور مولی علیه رسیدگی کند و کسی را هم از طرف خود معین نکرده باشد، حاکم یک نفر امین به پیشنهاد مدعی العلوم برای تصدی و اداره اموال مولی علیه و سایر امور راجعه به او موقتاً معین خواهد کرد.»

‌بنابرین‏ مشاهده می شود وقتی که ماده ۱۰ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست به صراحت می‌گوید «با رعایت مواد ۱۱۸۴ و ۱۱۸۷» وقتی تأکید می‌کند «با رعایت» دیگر ولی قهری و یا وصی وجود ندارد که ماده ۱۶ می‌گوید «طفل فاقد ولی قهری باشد و یا ولی قهری برای اداره اموال او شخصی را تعیین نکرده باشد. زیرا وقتی بر طبق ماده ۱۰ سرپرستی کودک یا نوجوان بدسرپرستی را به کسان دیگری می‌دهند و خود ماده ۱۰ هم تأکید می‌کند که «با رعایت مواد ۱۱۸۴ و ۱۱۸۷» دیگر اصلاً صلاحیتی برای ولی و یا وصی وجود ندارد؛ به خاطر اینکه ماده ۱۱۸۴ می‌گوید ولی عزل و از تصرف در اموال منع و در ماده ۱۱۸۷ هم اصلاً کسی وجود ندارد که اداره اموال را به عهده داشته باشد، ‌بنابرین‏ نقض غرض است که ماده ۱۶ مقرر می‌دارد ولی قهری و وصی او وجود نداشته باشند و اگر قرار بود که ماده ۱۰ با وجود ولی و یا وصی سرپرستی کودک و نوجوان بدسرپرست را به کسان دیگری بسپارد، دیگر مقرر نمی کرد «با رعایت مواد ۱۱۸۴ و ۱۱۸۷ قانون مدنی» فقط در همان انتهای ماده بیان می داشت مسئولیت قیم یا امین مذکور در مواد ۱۱۸۴ و ۱۱۸۷ را به سرپرستان واگذار می کند.