دیویس^[۹۳] و همکاران (۲۰۰۳) در مطالعه ای بر روی ۴۵ نفر از نوجوانان ۱۴ تا ۱۷ ساله ‌به این نتیجه رسیدند که بین اعتقادات مذهبی و رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد(براون و تیمی^[۹۴]،۲۰۰۹) .

پژوهش تیونه- بویله^[۹۵] و همکاران(۲۰۰۶) نشان می‌دهد که باورهای مذهبی در مقابله با بیماری سرطان نتایج مثبتی به همراه دارد .

آدینگتن هال^[۹۶] (۲۰۰۴)و در پژوهش‌های خود نشان داد که باورهای مذهبی و داشتن فعالیت مذهبی با افزایش قدرت مقابله با بیماری،به ویژه بیماری‌های مزمن رابطه مثبت دارد.

پژوهش‌ها نشان داده است که گرایش‌های مذهبی سبب ارتقای سلامت عمومی ،معنا بخشیدن ‌و امید به زندگی و بهبود ارتباطات اجتماعی و افزایش عزت نفس می‌گردد.(تروینووپارگامنت ^[۹۷]،۲۰۰۷).

در پژوهش دیگری نقش باورهای اخلاقی و مذهبی به عنوان عوامل محافظت کننده سلامت روانی بر روی سربازان قدیمی جنگ بوسنی و هرزگوین بررسی گردید و نتایج آن نشان داد بین باورهای اخلاقی و مذهبی با علائم شدید استرس پس از سانحه ،افسردگی ،اضطراب و سوء مصرف الکل وتوتون همبستگی منفی معنی داری وجود دارد . به عبارت دیگر با افزایش باورهای اخلاقی و مذهبی در سربازان ،علائم اختلالات فوق کاهش بیشتری را نشان می‌دهد( پاژوویک^[۹۸] ،۲۰۱۰) .

۲-۸- رابطه ایمان و مذهبی بودن :

ایمان یکی از پر کاربردترین مفاهیم قرآنی است و مقصد تعلیمات ادیان آسمانی به ویژه اسلام است .ایمان یکی از عناصر اساسی اسلام است . مرحوم علامه طباطبائی تعاریف گوناگونی را برای ایمان بیان ‌کرده‌است، از جمله اینکه ایمان عبارت است از : «اذعان و تصدیق به چیزی با التزام به لوازم آن » .‌بنابرین‏ ایمان به خداوند در عرف قرآن تصدیق به وحدانیت او ، پیامبران ،قیامت و آنچه که پیامبران آورده اند همراه با پیروی کامل از ایشان است . ایمان در ساختار معنا شناختی خود عنصر مهم تسلیم یا انقیاد را در بر می‌گیرد .کسی که ایمان می آورد به معنائی که شریعت الهی قائل است ، تسلیم فرمان های الهی نیز شده است . معنای اصلی ایمان تصدیق ،اقرار ،و معرفت است . ایمان ‌به این معنا ،نوعی عمل باطنی قلبی است که اساس واقعی آن ،تصدیق است و عمل ،چیزی است که به دنبال آن می‌آید .به همین دلیل است که پیامبر اکرم (ص) ایمان را بدین عنوان که ذاتأ باور قلبی و تسلیم قلب، یعنی ایمان به خدا فرشتگان ،کتب آسمانی و فرستادگان او است توضیح می‌دهد (علامه طباطبایی).

از طرفی گرایش‌های ایمانی با گرایش‌های مذهبی گره خورده است ‌به این گرایش‌ها سبب می شود که انسان تلاشهایی بر خلاف گرایش‌های طبیعی فردی خود انجام دهد و در صورت امکان ، هستی و چیستی خود را در راه ایمان و مذهب خویش فدا کند وبه صورت کلی یکی از معیارهای اصیل و اصلی ایمان، مذهبی بودن فرد است .‌به این صورت که ایمان بدون مذهب و مذهب بدون ایمان قدرت لازم را هر یک به تنهائی برای مقابله با وسوسه های نفس و انجام عبادت ‌و بندگی خالص خداوند را ندارند ( مطهری ،۱۳۷۸) .

۲-۹- ویژگی‌های افراد مذهبی :

تمام افراد بشر چون مبتلا به تعلقات مادی و مسائل زندگی دنیوی هستند و روی مصلحت اندیشی ها ‌و آرزوهای تخیلی خود اساس حیات خود را استوار می نمایند ،پیوسته در خوف و اندوه به سر می‌برند ولحظات زیادی بر آن ها می گذرد که اضطراب و غصه ذهن آن ها را احاطه ‌کرده‌است و اگر بواسطه بعضی از مشغولیات خود را از این حالات دور کنند باز هم خوف و اندوه در کمون ذهن انسان مخفی شده و به مجرد رفع مانع سر بیرون آورده و انسان را در در رنج و مرارت می‌برد .انسان به هیچ وجه نمی تواند کاری بکند که اصل ماده خوف وحزن واضطراب را از وجود خود ریشه کن کند و برای همیشه خوش و خرم باشد و تمام تفریحات و لذتهایی که در دنیا از آن ها متمتع می‌گردد برای آن است که فقط خود را از آن اضطراب‌ها و غصه ها دور نماید و به محض اینکه از تمام آن لذت‌ها کامیاب شد خوف و اضطراب پنهان شده ظهور و بروز نموده واو را ناراحت می‌کند وعلت این مسئله آن است که انسان در این دنیا و در زندگی دل بستگی هایی دارد وچون عالم دنیا بر محور ماده و طبع دور می زند و ماده دائمأ در حال تغییر و تبدیل و فساد است لذا متعلقات قلبی انسان نیز دچار این تبدیل وتغییر بوده وبا فقدان آن در آینده هراس واضطراب وجودش را احاطه می‌کند اما انسان‌های مؤمن و مذهبی و در رأس آن ها اولیای خدا که به مرحله خلوص رسیده اند دامان خود را از این تعلقات تکان داده و تغییر وتبدیل زمان ‌و مکان و آثار دیگر ماده روی افکار آن ها اثر نمی گذارد.افراد مؤمن و مذهبی کسانی هستند که بر امور گذشته تأسف نخورده وبر امور آینده که در آن به آن ها خیری داده می شود خیلی خوشحال و مسرور نمی گردند آنان انسانهایی هستند که ایمان آورده و از قبل تقوا را پیشه خود ساخته بودند یعنی پس از ایمان قلبی، بر اساس آن ایمان رفتار کرده و متقی شده اند .آن ایمان ‌و تقوا موجب ایمان و تقوای بهتری شده و دائمأ بر درجات ایمانشان افزوده می شود . این افراد در این دنیا به سکینه خاطر ،و طمأنینه ،آرامش دل و تمتع از مواهب الهی و استفاده درست از سرمایه های خدادادی نائل می‌شوند و در آخرت هم به رضوان خدا و انس و هم نشینی با پیامبران و ملائکه و ائمه نائل آمده وبه آن ها بشارت می‌دهند به وارد شدن به جنت و عبور از صراط و به دست آوردن نعیم و کوثر وشفاعت و معیت با پاکان و پیامبران ومقام امن وسلام و جمال حضرت باری تعالی ( حسینی طهرانی ،۱۳۸۷) .

در قرآن کریم درآیه های متعددی ویژگی‌های افراد مؤ من و ‌بشارت‌ها و وعده و وعیدهایی که به خاطر ایمان و تحمل سختیهای دنیا به آن ها داده شده بیان گردیده است . همین ایمان قلبی و اعتقاد به مبدأ و معاد باعث می شود که آستانه تحمل انسان در شدائد دنیوی و سختیهای زندگی و شغل بالا رفته وبا آرامش بیشتری روزگار را سپری کنند .انسان‌های مؤمن در حقیقت کسانی هستند که توجه و گرایش خود را به باطن دنیا کرده و خود را متوجه و مشغول به امور باقی و ابدی می‌کنند ،در صورتی که افراد غیر مؤمن گرایش و توجهشان به ظاهر دنیا بوده و خود را مشغول امور موقت و گذران دنیا می‌کنند پس هر چیزی از امور دنیا که ترسناک و اضطراب آور و خسته کننده باشد آن ها را فرسوده می‌کند و با کم و زیاد شدن لذتهای دنیا حالات و روحیات خوب و بد آن ها نیز کم ‌و زیاد می شود .افراد مؤمن اعتقاد دارند ذکر و یاد خدا موجب زدوده شدن زنگار دلها از ریب و شک شده خستگی و فرسودگی امور دنیا را از جان و تن بیرون می‌برد و دلها با یاد خدا روشن شود و جلا گیرد . بواسطه یاد خدا گوشهای دل بعد از سنگینی و گرانی بشنوند و آیات خدا را درک کنند و چشم های دل پس از تاریکی و پنهانی بصیرت بینا و روشن شود و آیات الهی را ببیند و حقائق و اسرار را بفهمد ودلها پس از ستیزگی و سر کشی آرام گیرد و رام شود. همیشه خداوند از ابتدای خلقت و در طول زمانها بندگان خاص و صالحی را با الهام و القای مطالب و وحی و سخن گفتن با آنان برای راهنمایی انسان‌ها فرستاده است و پیامبران به منزله چراغ درخشان و راهنمایانی از جنس خود بشر در تاریکیهای جهل و ظلمت دنیا بوده اند .انسان‌های مؤمن نیز با پیروی از پیامبران و پیشوایان خود و تا حد توان و ظرفیت وجودی خود با پیروی از دستورات دین و مذ هب امور دنیا و آخرت خود را تدارک دیده و به مقام سکینه و آرامش رسیده اند(حسینی طهرانی، ۱۳۸۷).