میلرو مودیلیانی در سال (۱۹۶۱) بیان داشتند که سود تقسیمی و تصمیم ­گیری جهت سرمایه ­گذاری از هم جدا هستند،زیرا شرکت‌ها می­توانندآزادانه سرمایه موردنیازشان­ رابه­دست آورند. با این وجود، در بازار سرمایه ناکارا که در آن شرکت­ها نمی­تواند سرمایه نامحدود هم برای سرمایه گذاری و هم برای سود تقسیمی فراهم کنند، آن ها باید بیشتر به جریان نقدی داخلی ایجاد شده ی تکیه کنند. هنگامی که عدم اطمینان در جریان وجوه نقد ایجادمی­شود (به عنوان مثال، شرکتهایی کـه با جـریانهای خـروجی وجـه نقد مواجه می‌شوند و یا شرکتهایی که نوسانان جریان وجه نقد را تجربه می‌کنند)، شرکت باید برای کاهش سود تقسیمی، کاهش سرمایه گذاری، تنظیم پول نقد و یا برای دست آوردن تامین مالی خارجی تصمیم بگیرد. به­دنبال بررسی‌های میلرومودیلیانی(۱۹۶۱)،تعدادی از مطالعات،شواهد تجربی ‌در مورد نحوه­ ­تعامل سود تقسیمی­سهام ‌با سرمایه گذاری ارائه­داد.

برخی­از این تحقیقات­از این بحث پشتیبانی می‌کنند (به­عنوان مثال، فاما، ۱۹۷۴)درحالی که دیگران متناقض ارائه­ نتایجی­ هستند که نشان دهد سود با سرمایه ­گذاری به هم وابسته­اند (به­عنوان مثال، دریمیز و کروز، لوتون، ۱۹۶۷؛ودو میان، ۱۹۹). محققان همچنین سود تقسیمی سهام و چارچوب های سرمایه گذاری را به وسیله­ عوامل دیگر از جمله هزینه­ سرمایه خارجی (پوگ، ۱۹۶۹)،محدودیت­های مالی (هولت، ۲۰۰۳) و انعطاف پذیری مالی(دانیل، دنیس، ونوین، ۲۰۰۸) گسترش دادند. بسیاری از
تحقیقات قبلی بر این فرض ضمنی استوارند که سودهای تقسیمی سهام نسبت به سرمایه گذاری در مرتبه­ی دوم اهمیت قرار دارند. بااین حال، بررسی برخی از شواهد نشان می‌دهد که ابتدا شرکت‌ها در خصوص سود تقسیمی سهام (لینتر، ۱۹۵۶) و سپس ‌در مورد رابطه­ سود تقسیمی و سرمایه گذاری به طور همزمان (براو، گراهام، هاروی، و میخایلی، ۲۰۰۵) تصمیم گیری می‌کنند. مدیران به کاهش سود تقسیمی سهام تمایل دارند، و حفظ سود سهام نسبت به سرمایه گذاری در حداقل اهمیت است (براو و همکاران، ۲۰۰۵). در این مورد، سود سهام و تصمیم گیری جهت سرمایه گذاری به یکدیگر وابسته هستند، اما سودهای تقسیمی سهام در درجه دوم اهمیت نیستند، که این در تضاد با نتایج تجربی مطالعات قبلی است. در پاسخ به تناقضات فوق با توجه به ارتباط بین سود سهام و سرمایه گذاری، ما این موضوع را با مشاهده رابطه ی سود سهام و تصمیمات سرمایه گذاری تحت شرایط عدم اطمینان جریان وجوه نقد مورد بررسی قرار می‌دهیم. شرکت‌های با عدم اطمینان جریان وجوه نقد به سختی به تأمین مالی خارجی دسترسی دارند و با هزینه­ سرمایه بالاتر مواجه می­شوند زیرا چنین عدم قطعیتی برای به دست آوردن سرمایه، ریسک بالاتری را نشان می­دهد. در این مورد، شرکت­ها با محدودیت تامین مالی بیشتری مواجهند و باید به جریان نقدی داخلی ایجاد شده تکیه کنند که هر دو بر روی سود تقسیمی سهام (شایا و سو، ۲۰۰۹) و سرمایه گذاری (مینتن و شراند، ۱۹۹۹) تاثیر می‌گذارند. شرایط عدم اطمینان جریان وجه نقد به ما کمک می‌کند که بهتر بفهمیم وقتی که شرکت‌ها با مشکلات داخلی وخارجی سرمایه مواجه اند چگونه سود سهام تقسیم می‌کنند و جهت
سرمایه گذاری تصمیم گیری می‌کنند. بر مبنای پیش فرض‌های اصلی فرضیه جریان نقد آزاد، شرکت‌هایی که جریان نقد بالایی دارند، در امر سرمایه گذاری فعال‌تر هستند (کاتو^[۶۳]، ۲۰۰۲، ص ۴۵۵).با توجه به
تصمیم گیری‌های مربوط به انجام سرمایه گذاری‌ها،‌می‌توان گفت که پیش‌بینی جریان‌های نقدی یک شرکت مبنای مهمی در نمایان ساختن توانایی شرکت در سرمایه گذاری‌ها برای دوره های آینده می‌باشد(فریگو^[۶۴]،۲۰۰۳، ص ۱۱). نرخ رشد درآمد نشان دهنده وضعیت جریان نقد یک شرکت است؛ اما درآمد شرکت لزوماًً برابر با جریان نقدی موجود شرکت برای پرداخت سود و یا سرمایه گذاری نیست (کاتو،۲۰۰۲؛ ۴۵۴).

مدیرانی که جایگاهشان تثبیت می‌شود، تمایل زیادی به سرمایه گذاری جریان نقد آزاد با هدف افزایش اندازه شرکت دارند، حتی اگر این پروژه ها بازده ی منفی داشته باشند. سهام‌داران تمایل دارند سود تقسیمی افزایش یابد تا جریانات نقد در دسترس مدیران کاهش یابد. زیرا آن‌ ها معتقدند که تقسیم سود از عملیات تجاری غیر ضروری مدیران جلوگیری می‌کند (تهرانی و حصارزاده، ۱۳۸۸، ص ۵۱).

برخی از شرکت­ها تمایل بیشتری به کاهش سود تقسیمی سهام نسبت به شرکت‌های دیگر در بازارهای مالی دارند، با توجه ‌به این ساختار سازمانی، تصمیم گیری شرکت ها در بازارهای مالی با توجه به رابطه بین سود سهام و سرمایه گذاری می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. نتایج تجربی شواهدی ‌در مورد تفاوت در فرایند تصمیم گیری برای سود سهام، سرمایه گذاری وتامین مالی اعمال شده توسط برخی شرکت‌ها ارائه می‌کند. برای اولین بار دانیل و همکارانش (۲۰۰۸) از یک روش جهت بررسی اینکه چگونه شرکت ها در شرایط عدم اطمینان جریان نقد، کمبود جریان نقد و نوسانات جریان نقد را اندازه گیری
می‌کنند استفاده کردند. بر خلاف برخی ازشرکت­ها، برخی دیگر ازشرکت­ها به هنگام مواجهه با عدم اطمینان جریان نقد سود سهام یا سرمایه ­گذاری را کاهش نمی­دهند. علاوه بر این، حتی با وجود عدم اطمینان جریان نقد، آن ها هنوز هم سطح بالایی از سرمایه گذاری را حفظ ‌می‌کنند. برای برطرف کردن عدم اطمینان جریان نقدی، آن ها عمدتاًً به افزایش سرمایه از محل تامین مالی خارجی می پردازند و تقریبا تراز نقد را کاهش نمی دهند و یا پول نقد غیر عملیاتی برای پوشش عدم اطمینان جریان نقد را افزایش
می‌دهند (لودینگ، سیفی لی، مینک کینگ لیو ووکسینک ووگ، ۲۰۱۲).

۲-۵ گفتار پنجم: پژوهش­های انجام شده خارجی و داخلی پیرامون پژوهش