پیش بینی جریان نقدی امر مهمی می‌باشد که در بسیاری از تصمیمهای اقتصادی مورد نیاز است، زیرا که جریانهای نقدی نقش مهمی در تصمیم گیریهای گروههایی مانند تحلیلگران اوراق بهادار، اعتباردهندگان و مدیران بازی می‌کنند. اینان علاقه دارند که جریانهای نقدی آتی شرکت را ارزیابی کرده و به واسطه آن به یک شاخص واضح و روشن از جریانهای نقدی شرکت در آینده دست یابند. به عبارت دیگر هدف کلی از تجزیه و تحلیلهای بنیادی، پیش بینی جریانهای آتی شرکتها می‌باشد، زیرا که جریانهای نقدی مبنای پرداخت سود سهام، بهره و بازپرداخت بدهی می‌باشد و توانایی یک شرکت در پرداخت سود سهام از تواناییاش در ایجاد جریان نقدی منتج می شود (خدادادی و همکاران، ۱۳۸۸). سازمان های اقتصادی برای رسیدن به اهداف خود به همه عواملی که می توانند به آنها کمک کنند تا هر چه سریعتر به هدف خود برسند تکیه می‌کنند و به شناسایی این عوامل میپردازند. یکی از مهمترین عوامل تأثیرگذار در رسیدن به هدف هر شرکتی داشتن وجه نقد است. وجه نقد مانند خون در بدن انسان، باعث رونق فعالیتهای اقتصادی در هر شرکتی میگردد. پیش بینی وجه نقد می تواند به برنامه ریزی صحیح در ارتباط با منابع و مصارف سازمان در سالهای آتی منجر شود. بنابرین شرکتی موفقتر خواهد بود که نیاز به منابع خود را از زمان حال پیش بینی کرده و در جهت تأمین آن گام بردارد (غلامعلیپور، ۱۳۸۳).
جریان نقدی به طور فزایندهای برای درآمدها، از سه نظر مفید می‌باشد:
-
- جریان پولی در مقایسه با اقلام تعهدی بهعنوان یک ملاک بهتر می تواند عملیات شرکت را بیان نماید.
-
- جریان نقدی، اطلاعات نقدینگی و توانایی پرداخت بدهی یک شرکت را تعیین می نماید که این مورد به ویژه برای بستانکاران شرکت مهم می‌باشد.
- پیش بینی جریان نقدی، مدیریت درآمدی شرکت را محدود می کند، زیرا سرمایه گذاران می توانند اقلام تعهدی را برآورد و پیش بینی نمایند، به وسیله پیش بینی اطلاعات درآمدها و پیش بینی جریان نقد و بدین ترتیب صورتهای مالی شرکت را به آسانی تهیه نمایند.
با توجه به موارد بالا و بسیاری موارد دیگر پیش بینی جریان نقدی تحلیلگران مالی به طور قابل ملاحظهای افزایش یافته است. به طوری که در دهه گذشته تنها ۴ درصد شرکتها از این پیش بینی استفاده میکردند. اما این مورد تا سال ۲۰۰۵ به ۵۴ درصد افزایش یافته است ( هادر و همکاران[۱]، ۲۰۰۶).
-
- بیان مسأله
شرکتهای دارای محدودیت های مالی، نگهداری موجودیهای نقدی خود را در پاسخ به افزایش نوسانات جریانهای وجوه نقد افزایش می دهند، زیرا محدودیتهای مالی یک نوع رقابت و تضاد بین سرمایه گذاریهای جاری و آتی به وجود آورده، با وجود ریسک جریانهای وجوه نقد آتی، باعث ایجاد انگیزه جهت اقدام برای پس اندازهای احتیاطی می شود. به علاوه روشهای تأمین مالی و مدیریت مطالبات، بر وضعیت نقدینگی شرکت مؤثرند. مدیریت بایستی متناسب با سطح محدودیت تأمین مالی شرکت ها مبادرت به نگهداری وجوه نقد در شرکت نماید. شرکتهایی که دارای محدودیت مالی بیشتر هستند باید وجوه نقد بیشتری نگهداری نموده و در مقابل شرکت هایی که دارای محدودیت مالی کمتری هستندوجوه نقد کمتری نگهداری نمایند. عدم تعادل بین محدودیت مالی، وجوه نقد نگهداری شده و میزان سرمایه گذاری می تواند شرکت را دچار مشکلات نقدینگی نموده و هزینه های شرکت را افزایش دهد حال یا در قالب هزینه های تأمین مالی و یا در قالب هزینه فرصت از دست رفته که هر دوی این هزینه ها در نهایت سودآوری شرکتها را تهدید خواهد نمود. از طرفی رشد آتی شرکتها نیز می تواند منوط به تصمیمات صحیح مدیریت و در رابطه بین محدودیت مالی، ارزش وجه نقد و میزان سرمایه گذاری باشد. لذا توجه به میزان نگهداری وجده نقد با توجه به سطوح سرمایه گذاری در شرکتهایی که دارای محدودیت مالی هستند می تواند برای مدیریت شرکت از اولویتهای تصمیم گیری باشد (باآورودرخور،۱۳۹۲). انگیزه معاملاتی، انگیزه احتیاطی و انگیزه سفته بازی، سه انگیزه عمده برای نگه داشت وجه نقد هستند انگیزه معاملاتی به استفاده از دارایی های دیگری به جز وجه نقد در انجام معاملات تجاری اشاره دارد. در این رویکرد، شرکتهایی که با کمبود منابع داخلی روبه رو هستند، می توانند با فروش دارایی ها، ایجاد بدهیهای جدید، انتشار سهام جدید، یا با عدم پرداخت سود سهام نقدی، منابع خود را افزایش دهند. بنابرین انتظار میرود شرکتهایی که با هزینه معاملات بیشتری مواجه هستند، دارایی های نقدی بیشتری نگهداری کنند (کاشانیپور و نقینژاد، ۱۳۸۸).
|
[سه شنبه 1401-09-29] [ 03:38:00 ق.ظ ]
|
