در ماده ۱۸۲ قانون حقوق بین‌المللی خصوصی سوئیس گفته شده است محتوای توافق طرفین می‌تواند قواعدی ناشی از ابتکار و ابداع خود طرفین باشد این محتوا می‌تواند قواعد داوری شناخته شده مثلاً‌ قواعد داوری نهاد داوری دائمی معین باشد همین‏طور ممکن است این محتوی قانون کشور معینی باشد.

این دو قانون، تنظیم قواعد دادرسی از سوی خود طرفین داوری، ارجاع آن ها به قواعد داوری معین و تعیین قانون آیین دادرسی کشور معین را در عرض هم قرار داده است. در نتیجه ممکن است قواعد دادرسی که بر آیین داوری حکومت می‌کند قانون آیین دادرسی هیچ کشوری نباشد.

پروتکل ۱۹۲۳ ژنو، پاراگراف اول ماده ۱۱ می‌گوید: «آیین داوری مشتمل بر تأسیس دیوان داوری، تحت حکومت اراده طرفین و قانون کشوری خواهد بود که داوری در قلمرو آن صورت می‌گیرد».

تفسیر این ماده تردیدهایی را به وجود آورد. آیا طرفین ملزم به متابعت از قوانین امری قانون کشوری هستد که مقر داوری در آن قرار دارد یا اینکه قانون داوری محل وقوع داوری، نقش مکمل قواعد مقرره از سوی طرفین موافقت‌نامه را دارد؟ مذاکرات کنفرانس نشان می‌دهد که مقصود نظر اول بوده است اما این تفسیر از سوی بسیاری حقوق‌دانان که در فکر توسعه داوری و گسترش قلمرو اراده طرفین داوری بودند رد شده است.

کنوانسیون نیویورک طرح ارائه شده از سوی اتاق بازرگانی بین‌المللی را مورد توجه قرار داده و در ماده ۵ پاراگراف (d) (1) مقرر ‌کرده‌است ترکیب مرجع داوری و آیین دادرسی داوری برطبق توافق طرفین خواهد بود^[۴۲].

کنوانسیون اروپایی ۱۹۶۱ درباره داوری تجاری بین‌المللی، ‌مانند کنوانسیون نیویورک، ‌در مورد ترکیب داوری و تعیین آیین دادرسی داوری، اختیار کامل به طرفین داده است گفته است در صورتی‌که ترکیب داوری یا آیین دادرسی داوری مطابق موافقت‌نامه طرفین نباشد رأی مربوطه قابل ابطال خواهد بود^[۴۳].

در کنوانسیون ۱۹۶۵ راجع به حل و فصل اختلافات ناشی از سرمایه‌گذاری میان دولت‌ها و اتباع دولت‌های دیگر، ‌به این نظر که قانون حاکم بر تشریفات داوری، قانون انتخابی طرفین است مهر تأیید گذارده شده است.

ماده ۱۹ قانون نمونه داوری تجاری بین‌المللی آنسیترال می‌گوید: «طرفین آزادند ‌در مورد تشریفاتی که بایستی جهت انجام رسیدگی توسط هیئت داوری رعایت شود با توجه به مقررات این قانون توافق نمایند».

«دکتر محمصانی ‌در مورد دعوای لیامکو-دولت لیبی گفته است این یک اصل پذیرفته شده حقوق بین‌الملل است که قواعد رسیدگی تابع توافق طرفین باشد».^[۴۴]

در هیچ کدام از متونی که مورد اشاره واقع شد گفته نشده است که طرفین داوری باید قانون داوری این یا آن کشور را برای حکومت بر آیین داوری برگزینند. طرفین می‌توانند بدون رجوع یا اشاره به قانون ملی خاصی، قواعد و ترتیبی را که برای اداره داوری مناسب می‌دانند تعیین بکنند. آن ها همین‌طور می‌توانند آیین دادرسی داوری را به قواعد داوری تهیه شده از سوی یکی از نهاد‌های داوری ارجاع دهند که در این قواعد حتی به عنوان مکمل نیز به اعمال هیچ قانون ملی اشاره نشده است. در واقع قواعد رسیدگی داوری، مشابه سایر مقررات قرارداد‌های خصوصی دانسته می‌شود که طرفین می‌توانند با هم نسبت به آن توافق کنند. همان طور که قرارداد، برای متعاقدین، در حکم قانون، تلقی می‌شود قواعد رسیدگی مورد توافق دو طرف lex voluntato نیز حکم قانونی را دارد که داور در رسیدگی باید آن ها را مراعات کند. اما این قواعد نباید از چهارچوب مقررات آمره قانون خاص داوری تجاوز نماید. در داوری، قانون خاص حاکم بر آیین دادرسی داوری، قانون داوری مقر داوری است.

ج) اختیار داور برای تعیین قواعد شکلی داوری

پاره‌ای از علمای حقوق، معتقد به آزادی داور- و نه فقط طرفین- در انتخاب قانون حاکم بر تشریفات داوری، هستند. این آزادی به داور اجازه خواهد داد حتی قوانین داخلی را رها کند و تشریفات داوری را مطابق مقررات حقوق بین‌الملل خصوصی، یا مطابق اصول کلی حقوقی، و یا حقوق بازرگانی فراملی به انجام رساند. پروفسور داوید استاد فرانسوی اتخاذ این نظر را موجب حل بسیاری از مشکلات ناشی از مراجعه الزامی به یک سیستم حقوقی داخلی می‌داند. این مؤلف می‌گوید: «اگر این نکته را بپذیریم که در داوری‌های بین‌المللی، آیین داوری تابع قرارداد طرفین است و در صورت عدم صراحت قرارداد، تشریفات به نحوی برگزار می‌شود که داور صلاح می‌داند، خود را از قید بسیاری از دشواری‌ها خلاص خواهیم کرد».^[۴۵]

دکتر محمصانی در رأی لیامکو می‌گوید: «این یک اصل پذیرفته شده حقوق بین‌الملل است که قواعد رسیدگی تابع توافق طرفین باشد و در صورت فقدان چنین توافقی، اتخاذ تصمیم بر عهده داور محول گردد. محمصانی متذکر می‌شود که این اصل در ماده ۴۴ مقاوله‌نامه مربوط به قواعد رسیدگی کمیسیون حقوقی سازمان ملل ۱۹۵۸ مورد تأیید قرار گرفته و در آرای آرامکو و سافیر هم به آن استناد شده است»^[۴۶].

«در دعوای تکزاکو، پروفسور دوپوی داور پرونده، اقدام به تعیین قواعد داوری ‌کرده‌است و در دعوای امین اوبل، داور جزییات مربوط به رسیدگی را در حدودی که قانون فرانسه اجازه می‌دهد تعیین ‌کرده‌است»^[۴۷].

ماده ۱۹ قانون نمونه داوری تجاری بین‌المللی آنسیترال می‌گوید: «در صورت نبودن توافق طرفین ‌در مورد آیین داوری، هیات داوری می‌تواند با رعایت مقررات این قانون، داوری را به نحوی که مقتضی تشخیص می‌دهد اداره و تصدی نماید».

ماده ۱۴۹۴ فرانسه می‌گوید: «موافقت‌نامه داوری ممکن است آیین رسیدگی مورد متابعت در جریان رسیدگی را مستقیما یا با ارجاع به یک مجموعه قواعد داوری تعیین کند. همچنین ممکن است آیین رسیدگی را تابع یک قانون آیین دادرسی را تعیین می‌کند».^[۴۸]

در صورتی‌که موافقت‌نامه داوری ‌در مورد قواعد دادرسی ساکت باشد آیین دادرسی چگونه تعیین خواهد شد؟ در این مورد دو رویه وجود دارد: رویه اول بر لزوم تبعیت داوری از قانون مقر داوری تکیه دارد و رویه دوم داور را در تعیین آیین داوری مناسب، آزاد می‌گذارد.

متن ماده ۱۸۲ قانون سوییس نیز مشابه متن ماده ۱۴۹۴ فرانسه است با این تفاوت که قانون سوییس لزوم رعایت تساوی طرفین را ضروری دانسته است.

«بی‌تردید این نظر که داور باید در انتخاب قانون حاکم بر تشریفات داوری آزاد گذاشته شود می‌بایست مورد تأیید قرار گیرد، ولی از این آزادی نباید این‌گونه مستفاد شود که داور قادر است در صورت عدم صراحت قرارداد طرفین در این خصوص، خودسرانه هر قانونی را انتخاب نماید بدون اینکه ملاک‌های احتمالاً موجود در قرارداد مذبور را در نظر گرفته باشد. مسلماًً رأیی که داور طی آن قانونی را بر آیین داوری اعمال ‌کرده‌است که خود میل دارد در هیچ کشوری مورد قبول نخواهد بود. داور مکلف است تصمیم خود را مستدلاً و با توجه ملاک‌های موجود در قرارداد… اتخاذ نماید».^[۴۹]

1. 1. از نظر موضوعی، سازه­ های مورد مطالعه تحقیق حاضر عدم اطمینان محیطی، مشتری­مداری و گرایش کارآفرینانه بودند.

1. 1. از نظر زمانی، تحقیق حاضر در پاییز سال ۱۳۹۱ انجام شد.

1. از نظر جغرافیایی، تحقیق حاضر در محدوده استان اصفهان اجرا شد.

۱-۸- تعاریف مفهومی و عملیاتی

عدم اطمینان محیطی

تعریف مفهومی: در سطح فردی، عدم اطمینان محیطی اشاره به ناتوانی فرد در پیش ­بینی شرایط محیطی سازمان اشاره دارد (میلیکن، ۱۹۸۷).

تعریف عملیاتی: در این تحقیق عدم اطمینان محیطی نمره­ایست که از مجموع نمرات ابعاد شش­گانه مقیاس میلر (۱۹۹۳) برای محیط­های تجاری شامل دولت و سیاست­ها، اقتصاد، منابع و خدمات مورد استفاده در سازمان، محصولات، بازارها و تقاضا، رقابت و فناوری در صنعت محاسبه می­ شود.

مشتری مداری

تعریف مفهومی: از نظر براون و همکاران (۲۰۰۲)، مشتری مداری به تمایل یا آمادگی کارکنان برای برطرف کردن نیازهای مشتریان در زمینه شغلی اطلاق می­ شود.

تعریف عملیاتی: در این تحقیق مشتری مداری نمره­ایست که از مجموع نمرات ابعاد چهارگانه مقیاس دوناوان و همکاران (۲۰۰۴) شامل نیاز به مشتری نوازی، نیاز به استنباط نیازهای مشتری، نیاز به خدمت­رسانی و نیاز به ارتباط محاسبه می­ شود.

گرایش کارآفرینانه

تعریف مفهومی: از نظر لامپکین و دس (۱۹۹۶) گرایش کارآفرینانه عبارت است از فرایندها، تجارب و فعالیت‌های تصمیم‌گیری که منجر به “ورود جدیدی” می‌گردد.

تعریف عملیاتی: در این تحقیق گرایش کارآفرینانه نمره­ایست که از مجموع نمرات حاصل از ابعاد پنج­گانه خطرپذیری، نوآوری، پیشگامی، رقابت تهاجمی و استقلال کاری مقیاس هاگس و مورگان (۲۰۰۷) که ‌بر اساس مدل لامکین و دس (۱۹۹۶) ارائه شده است به دست می ­آید.

فصل دوم

مبانی نظری و پیشینه تحقیق

۲-۱- مقدمه

این فصل از پایان نامه به مرور مبانی نظری و پیشینه تحقیق اختصاص دارد. در این فصل ابتدا به نظریه ­ها و مدل­های ارائه شده درباره عدم اطمینان محیطی، مشتری مداری و کارآفرینی پرداخته شده و در ادامه تحقیقات انجام شده در خصوص متغیرهای تحقیق مرور می­ شود. در انتها، یک جمع ­بندی از ادبیات تحقیق به عمل آمده و چارچوب مفهومی تحقیق ارائه می­ شود.

۲-۲- مبانی نظری

۲-۲-۱- عدم اطمینان محیطی

چنانچه سازمان­ها خواهان بقا و افزایش اثربخشی خود باشند، باید خود را با محیط تطبیق دهد. محیط از این جهت اهمیت دارد که همه محیط‌ها یکی نیستند. محیط‌ها بر اساس آنچه آن را عدم اطمینان محیطی^[۳۸] می­نامند، نسبت به هم متفاوتند. ‌بر اساس نظر پنروس^[۳۹] (۱۹۹۵)، محیط خارجی برای هر شرکت منحصر به فرد است، در حالی که این محیط سیال بوده و قابلیت آن را دارد تا به وسیله رهبران شرکت­ها برای رسیدن به اهداف دستکاری شود و ممکن است به واسطه عدم اطمینان باعث محدود شدن فرصت­های سازمان شود. خاندوالا^[۴۰] (۱۹۷۷) توضیح داد که در هنگام طرح ریزی یک سازمان، محیط بیرونی به عنوان منبعی که به طور همزمان فشارها و پویایی­هایی را برای سازمان به همراه دارد عمل می­ کند. سه نوع ارتباط متقابل بین سازمان و محیط آن وجود دارد که عبارتند از:

1. 1. شرکت­هایی که در ارتباط خود با محیط کنترل اندک یا هیچ کنترلی روی ورودی­های محیط ندارند.

1. 1. شرکت­هایی که در ارتباط خود تعادل دارند.

1. سازمان­هایی که بر محیط تسلط دارند (مانند دولت) و تا حد زیادی بر ورودی­ ها و خروجی­های محیط اثر می­گذارند.

در نتیجه، ‌بر اساس نظر خاندوالا (۱۹۷۷)، شرکت و رابطه شرکت با محیطی که در آن قرار دارد، اثر مهمی بر توانایی شرکت در اجرا استراتژی تجاری خود و رقابت در بازار دارند. علاوه براین، وی ادعا کرد که پنج جنبه اصلی از محیط وجود دارد که سازمان را تحت تأثیر قرار می­دهد. این ابعاد شامل ۱) آشفتگی یا غیرقایل پیش ­بینی بودن محیط، ۲) خصومت یا استرس ­زا بودن و پرخطر بودن محیط، ۳) گوناگونی یا عدم یکنواختی محیط، ۴) پیچیدگی فنی یا اطلاعات پیچیده مورد نیاز برای تصمیم ­گیری، ۵) ‌محدود کننده یا اجبارکننده. ‌بر اساس کار صورت گرفته توسط خاندوالا؛ میلر و فریزن (۱۹۷۸) عنوان کردند که محیط شرکت به طور کامل روی پاسخ استراتژیک شرکت­ها کنترل ندارد و شرکت­ها می ­توانند از طریق تحلیل فعالیت­ها، نوآوری در محصولات یا بازارها، به کارگیری استراتژی­ های مناسب و یا به عبارت دیگر گرایش کارآفرینانه با فشارهای محیطی سازگار شوند.

برخی از نظریه پردازان به جنبه­ های خاصی از محیط تأکید کرده و تعاریف خود از محیط خارج سازمان را ‌بر اساس آن ارائه نموده ­اند. برای مثال، مفهوم سازی ارائه شده توسط دانکن^[۴۱] (۱۹۷۲) عدم اطمینان محیطی را به ‌عنوان سازه­ای که دارای دو بُعد پویایی و پیچیدگی در نظر گرفته است. سه نشانگر عملیاتی از این ابعاد ساخته شدند: کفایت اطلاعات درباره عامل خاص در سوال، اهمیت عامل برای عملکرد شرکت، و قابلیت پیش‌بینی واکنش عامل به تصمیمات شرکت. تغییر محیطی^[۴۲] دامنه­ای از ایستا (جائیکه تغییر محیطی خیلی کم است) تا پویا (که تغییرات محیطی شدید است) را دربر ‌می‌گیرد. هر چه محیط پویاتر باشد، مدیریت برای پیش ­بینی احتمالات مرتبط با راهکارهای تصمیمات مختلفی که قصد انجامشان را دارد، با مشکلات بیشتری روبروست. اگر همه شرایط دیگر یکسان فرض شوند، مدیریت ترجیح خواهد داد، محیطی ایستا و بدون تغییر را انتخاب کند، زیرا در چنین محیطی مسائل و مشکلاتی که احتمالاً وجود دارند از قابلیت پیش‌بینی زیادی برخوردارند. پیچیدگی محیطی^[۴۳] به تعداد عناصر خارجی که می‌توانند عملیات سازمان را تحت تأثیر قرار داده، برمی‌گردد. زمانی که محیط پیچیده نیست، عناصر اندکی در محیط وجود دارند که مدیریت ملزم به نظارت آن ها‌ است و در چنین حالتی عناصر محیطی نسبت به هم متجانس­اند. وقتی که محیط ‌پیچیده بوده، دارای تعداد زیادی عناصر می‌باشد که باید نظارت شوند و چنین عناصری در این نوع محیط نامتجانس خواهند بود. افزایش در پیچیدگی محیطی منجر به عدم تمرکز می‌شود که این امر سازمان را قادر می­سازد، تا عناصر محیطی را در طیف وسیعی گسترده ‌شده‌اند، موثرتر و دقیقتر نظارت کند.

رابینز^[۴۴] (۱۹۹۱) عدم اطمینان محیطی را یکی از عامل محیط بیرون سازمان معرفی می­ کند که عملکرد سازمان را تحت تأثیر قرار می­دهد. از نظر رابینز، عدم اطمینان محیطی به میزان آگاهی مدیران از تغییرات محیط بیرونی سازمان و توانایی آن ها در پیش ­بینی این تغییرات اطلاق می­ شود که توسط دو عامل پیچیدگی و درجه تغییر مؤلفه‌ ­های محیطی تحت تأثیر قرار ‌می‌گیرد. پیچیدگی به تعداد مؤلفه‌ ­های محیط بیرونی سازمان اشاره دارد، در حالی که درجه تغییر بیانگر پویایی یا ثبات محیط بیرونی ‌می‌باشد. شکل ۲-۳ ماتریس عدم اطمینان محیطی را نشان می­دهد.

۴- عدم اطمینان محیطی زیاد

محیط پویا و غیرقابل پیش‌بینی

مؤلفه‌ ­های محیطی زیاد

مؤلفه‌­ها مشابه هم نیستند و در جریان تغییر مداوم قرار دارند

نیاز زیاد برای شناخت مؤلفه‌­ها

۳- عدم اطمینان محیطی کم تا متوسط

محیط باثبات و قابل پیش‌بینی

مؤلفه‌ ­های محیطی زیاد

مؤلفه‌­ها مشابه هم نیستند و اساساً ثابت می­مانند

نیاز زیاد برای شناخت مؤلفه‌­ها

پیچیده

درجه پیچیدگی

۲- عدم اطمینان محیطی کم تا متوسط

۲-۵-۴٫ بحران زدایی

بدون شک، پیروی از اهداف عالیه اسلام و برپایی احکام و تعالیم نورانی آن و ترویج باورها و ارزش های معنوی و … با اهداف و اغراض خودخواهانه و منفعت های مادی و دنیوی صاحبان زر و زور و تزویر تضاد پیدا می‌کند و این تضاد، موجب به مخاطره افتادن خواسته ها و امیال نفسانی این گروه می‌گردد.

در این میان، دنیاطلبان و سردمداران کفر و الحاد، برای برداشتن موانع و عواملی که سد راه آن ها به حساب می‌آیند از هیچ تلاشی فروگذاری نمی کنند. از منظر ایشان، هدف وسیله را توجیه می‌کند و برای رسیدن به مقاصدشان با همه امکانات و توانشان و از هر طریقی بحران آفرینی می‌کنند؛ گاهی با ابزار نظامی نظیر کودتا، تهاجم نظامی، ترور و کشتار و … گاهی با محاصره و تولید بحران های مختلف اقتصادی، گاهی با مقابله سیاسی و ایجاد دست اندازها و اختلاف های سیاسی در داخل و خارج کشور و گاهی نیز با تهاجم فرهنگی و به تعبیر مقام معظم رهبری «شبیخون فرهنگی».

اگر جبهه اسلام در برابر این گونه اقدامات عملی و خوف آفرینی ها که در قالب توطئه ها و فتنه های مختلف صورت می‌گیرد، تدبیر و برنامه ای علمی و عملی نداشته باشد، مقهور این قدرت های پوشالین می شود؛ چنان که امروزه بسیاری از کشورهای جهان و حتی دول پیشرفته، مقهور قدرت پوشالین استکبار جهانی؛ یعنی آمریکا شده اند. اما از آن جایی که اسلام کامل ترین و جامع ترین دین الهی است و برای کوچک ترین مسائل و به ظاهر کم اهمیت ترین آن ها برنامه نظری و عملی دارد؛ قطع یقین برای مسائل دفاعی و حفظ جان و مال و ناموس و اعتقاد مسلمانان برنامه ها و راهکارهای دقیق عملی دارد. از جمله مترقی ترین راهکارهای عملی اسلام عزیز در مسیر بحران زدایی از جامعه اسلامی، مسأله ایثار و شهادت است که واجد یک مبنای تئوریک بسیار قوی و حساب شده، مبتنی بر عقل و وحی خداوند و کلام معصومان (ع) است.

وقتی جامعه ای واجد روحیه متعالی ایثار و از خود گذشتگی باشد، در برابر هر نوع بحران و چالشی توان ایستادگی و مقابله را دارد :

الف) در وضعیت بحران اقتصادی، جامعه ایمانی و دین مدار، با ایثار مال و ثروت خود و تقسیم آن برای بهره مندی همه اقشار جامعه در برابر بحران آفرینان مقابله کرده و شکست را پذیرا نخواهد شد.

ب) در مواقع ایجاد تفرقه و تهاجم سیاسی، جامعه اسلامی با ازخودگذشتگی و عبور از خواسته ها و منافع سیاسی گروه خود و بر اساس وحدت کلمه اسلامی و وحدت ملی در برابر این بحران نیز مستحکم تر از پیش خواهد ایستاد.

ج) زمانی که دشمن از طریق تهاجم فرهنگی و با بهره گرفتن از ادبیاتی نظیر تساهل و تسامح، آزادی و جامعه مدنی (به معنای غربی آن) قصد تخریب بنیادهای فکری و ارزشی جامعه را دارد، جامعه اسلامی برای حفظ ارزش ها و فرهنگ اصیل و غنی خود که بر گرفته از دین اسلام است، از تمام تلاش و عزت و آبروی خود مایه می‌گذارد و با احیای دستور «امر به معروف و نهی از منکر» جامعه را به یک میدان نظارت عمومی بدل می‌سازد، تا این تهاجم نیز خنثی گردد.

د) اما در عالی ترین نوع، در برابر تهاجم نظامی دشمن، که به قصد براندازی کامل و دفعی نظام اسلامی صورت می‌گیرد. جامعه اسلامی بر اساس توصیه و فرمایش خداوند به جهاد فی سبیل الله، بالاترین ایثارگری را از طریق شهادت طلبی و از جان گذشتگی به نمایش می‌گذارد و دشمن خود را مقهور و ناکام می‌سازد (فهیمی، ۱۳۸۷: ۵۶۲ ـ ۵۶۱).

۲-۵-۵٫ موج آفرینی و بصیرت بخشی

در طول تاریخ، حوادث و اتفاقات بسیاری و حرکت ها و جریانات متعددی رخ داده است و هر کدام بر اساس نسبتی که با حقیقت و فطرت انسانی داشته، به مردم بصیرت بخشیده و موج آفرینی نموده است. بعضی از این جریان ها پیش از آن که موج و بصیرتی ایجاد کنند، زایل شده اند و برخی نیز اگرچه موج و بصیرتی تولید کرده‌اند، اما به سرعت رو به افول گذاشته اند.

در این میان، ایثار و شهادت به عنوان دو مقوله کاملاً اسلامی که ریشه در فطرت انسانی دارد، بیشترین سهم در تولید بصیرت و هوشیاری و ایجاد موج و حرکت انقلابی را داشته و دارد. به علاوه دوام و ماندگاری که بر ایثار و شهادت سایه افکنده، عامل دیگری برای دارا بودن شاخصه بصیرت بخشی و موج آفرینی در بین جوامع به حساب می‌آید. از جمله نمونه هایی که جلوه ایثار و شهادت در آن، بالاترین تأثیر را در همه جوامع بعد از خود گذاشته، حرکت تاریخی و قیام بی نظیر امام حسین (ع) و یاران با وفای اوست. آن چه در نهضت عاشورا از همه حوادث و اتفاقات آن برجسته تر است، روح ایثارگری و شهادت طلبی حاکم بر قافله اباعبدالله الحسین (ع) است. از این رو، تاریخِ بعد از قیام عاشورا به خوبی گواهی می‌دهد، عمده موج ها و حرکت هایی که به صورت پراکنده با عنوان خون خواهی شهدای کربلا، مخالفت با ظلم و ستم حاکمان، تغییر نظام حکومتی و انقلاب های مردمی شکل گرفته، در حد بسیار زیادی متأثر از میراث ایثار و شهادت شهیدان کربلا بوده است.

تأثیری که ایثار و شهادت بر بصیرت بخشی و حرکت دادن مردم در مسیر رضای خدای متعال و دفاع از ارزش ها و فضیلت های الهی دارد، قابل مقایسه با هیچ اثر دیگر نیست، زیرا آن دو امر تأیید شده از سوی خدا هستند و هر چیزی که نورانیت و حقیقت خود را از تنها مؤثر در عالم هستی گرفته باشد، نه تنها به خاموشی نخواهد گرایید، بلکه برای انسان ها و جوامع، حکم روشنی بخشی و هدایت گری را دارد و چراغ هدایتی خواهد بود تا مردم به مدد آن بصیرت یافته و در مسیر روشنایی و هدایت حرکت کنند (فهیمی، ۱۳۸۷: ۵۶۶).

۲-۵-۶٫ عزت طلبی

طبیعت انسان به مقتضای فطرت پاک الهی که در آن نهاده شده، میل شدیدی به گرایش های عالی دارد که سرچشمه همه این فضائل عالی و والا ذات مقدس حضرت حق است. لذا انسان ذاتاً موجودی عزت طلب است. در واقع همه انسان ها به دنبال عزتند هر چند برخی راه درست را پیش گرفته و به عزت الهی می‌رسند و فریاد “هیهات منّا الذّله” را سر می‌دهند و بعضی به بیراهه رفته و سر از عزت فرعونی در می آورند که خداوند عزیز در قرآن کریم این عزت های بی پایه و اساس را مورد نکوهش قرار می‌دهد. عزت شاخصه های مختلفی دارد که عبارتند از عبودیت و تقرب به خدا، حذر کردن از کافرین، نفی هر گونه سلطه کافرین، حذر کردن از دوستی با کافرین، شدت و غلظت نسبت به کافرین. با این همه وجود می توان نتیجه گرفت که شهدا و ایثارگران همواره به عنوان انسان های عزت طلب، در صدد کسب عزت الهی بودند، لذا در راستای تحقق این هدف همواره سعی می‌کردند تا با کافرین و دشمنان دین خدا وارد جهاد شوند و با پاسداری از دین خدا ‌به این عزت الهی دست یابند (دژگیر، ۱۳۹۱: ۲۹).

۲-۵-۷٫ انسانی بودن

بین ایثار و شهادت ارتباطی وثیق و تنگاتنگ وجود دارد، عالی ترین مرتبه ایثار انتخاب آگاهانه و آزادانه راه حق و حقیقت و فدا کردن خالصانه جان و قبول شهادت، در مسیر احیاء و حفظ اعتقادات، ارزش ها و اصول دین است. و از سویی نیز ایثار و شهادت در راه خدا محقق نمی شود، مگر این که انسان با شناخت و بصیرت دینی و از خود گذشتگی پاک و خالص خویش، فداکاری در راه دین خدا را بپذیرد.

1. 1. شخص به شخص: این مرحله تحت عنوان ” چه کسی می‌داند؟” به شناسایی افراد با دانش و آگاهی می پردازد. با بهره گرفتن از فناوری اطلاعات کارمندان دارای دانش و آگاهی را شناسایی کرده به سرعت افرادی که اطلاعات مورد نیاز سازمان را دارند در سازمان استقرار می‌یابند. یکی از فناوری های اطلاعاتی مورد استفاده در این مرحله اینترانت است که این امکان را فراهم می‌کند تا اطلاعات به سرعت مورد اشتراک قرار گیرند.

   

1. 1. 1. شخص به اطلاعات: مرحله سوم با عنوان “آن ها چه می دانند؟” امکان دسترسی به اطلاعات ذخیره شده در قالب اسناد را برای کاربران فراهم می‌کند اطلاعات کارکنان ذخیره شده و برای همگان قابل دسترسی است. این مرحله با بهره گرفتن از کدگذاری دانش به طراحی، طبقه بندی و ذخیره اطلاعات از متخصصین داخلی می پردازد. مثال آن گزارش ها، قراردادها، فرم های تجاری، نامه ها، عکس، ایمیل و … است.

   

1. شخص به سیستم: در مرحله آخر با دیدگاه”افراد چگونه فکر می‌کنند؟” کیفیت حل مشکلات دانش با کمیت سیستم بررسی می شود. در این مرحله سیستم های اطلاعاتی با بهره گرفتن از هوش مصنوعی و سیستم های خبره برای رفع مشکل دانش کارمندان قابل دسترسی است. سیستم های خبره مورد استفاده در این مرحله می‌توانند از اطلاعات یک یا چند متخصص برای ‌گروه‌های گسترده دیگران که نیازمند دانش هستند استفاده کند.

مراحل رشد

فناوری

مدیریت دانش

شکل(۲-۸-) مراحل مدیریت دانش از دیدگاه گوشتاک(۲۰۰۶)به نقل از زعفریان و همکاران۱۳۸۷ص۸۱

۲-۱-۸-۷- مدل استیو هالس

این مدل استراتژی های شش گانه ای به شرح ذیل ارائه ‌کرده‌است:

1. 1. جستجوی دانش جدید: در این مرحله مدیریت دانش باید در حوزه های مختلف به دنبال دانش های نو و جدید بگردد. این حوزه ها می‌تواند در درون سازمان سازمان یا بیرون از آن باشند.

1. 1. تولید دانش و یادگیری: یکی از استراتژی های مهم برای تولید دانش، فرایند یادگیری است. یکی از تأکیدات اصلی این مدل دستیابی به سازمان یادگیرنده است. زیرا سازمان یادگیرنده به عنوان یکی از ابعاد اصلی مدیریت دانش حائز اهمیت است.

1. 1. ذخیره سازی: وجود ساز و کار مناسب برای نگهداری و ذخیره سازی دانش در سازمان الزامی می‌باشد.

1. 1. توزیع: توزیع موفق دانش در سازمان، تا حدود زیادی به فرهنگ آن بستگی دارد. اگر توزیع دانش در یک فرهنگ مورد تأکید قرار نگرفته باشد، تلاش های مدیریت با شکست مواجه خواهد شد.

1. 1. حذف دانش های ذائد: تصور گذشتگان بر این بود که هرچه اطلاعات انسان بیشتر باشد، راه حل های بهتری را تدوین خواهد نمود. امروزه این تصور مورد انتقاد قرار گرفته است، زیرا اطلاعات زیاد الزاماً باعث بهبود راه حل ها و تصمیم ها نمی شود. بلکه اطلاعات و دانش های صحیح و به هنگام مورد تأکید است. این استراتژی بر حذف دانش ها و همچنین نگرش های قدیمی و مخرب تأکید دارد. در مدیریت دانش تغییری مدنظر می‌باشد که در راستای اهداف سازمان باشد. لذا دانش های نامناسب و مخرب می‌تواند مسیر این تغییر را عوض کند.

1. به کارگیری دانش: دانش، زمانی ارزشمند خواهد بود که به کار گرفته شود. دانشمندی که از دانش خود هیچ گونه استفاده ای نمی کند، قطعا دانش وی برای دیگران ارزشی نخواهد داشت.

جستجوی دانش جدید

توزیع

به کارگیری

ذخیره سازی

حذف دانش زائد

تولید دانش و یادگیری

شکل(۲-۹-) مدل مبتنی بر فرایندهای دانش(استیو هالس،۲۰۰۱)

۲-۱-۸-۸- مدل شش بعدی مدیریت دانش

فیل پری و ایلکاتومی معتقدند که هر گونه جزئی نگری، موفقیت مدیریت دانش را با مشکلات جدی روبرو خواهد ساخت. آن ها بر اساس این نگرش شکل زیر را برای به کارگیری مدیریت دانش ارائه کرده‌اند.

چارچوب

مدیریت

دانش

ابزار دانش مدیریت تغییر

فرایند دانش اندازه گیری دانش

مفهوم دانش محتوای دانش

شکل (۲-۱۰-) مدل مدیریت دانش فیل پری و الیکاتومی(۲۰۰۱)

برای درک و به کارگیری دانش، اولین عامل درک مفهوم دانش است. دومین عامل، مدیریت تغییر سازمانی است. تغییر دانش یعنی تغییر نگرش و سیستم فعالیت های یک سازمان. سازمان برای به کارگیری مدیریت دانش نیازمند به کارگیری مدیریت تغییر سازمانی است. عامل سوم در ارتباط با اندازه گیری دانش است. این عامل میزان دستیابی به اهداف مدیریت دانش را مشخص می‌کند. بعد چهارم به فرایندهای دانش می پردازد. ساختارهای ارتباطی رسمی و غیررسمی باید بتواند فرایندهای پردازش دانش را بهبود بخشند و نقش ها و مسئولیت های جدیدی را که برای اثربخشی مدیریت دانش ضروری هستند تعریف کنند. این نقش ها می‌تواند شامل مدیران دانشی، کارکنان دانشی و مشتریان دانشی باشند. عامل پنجم محتوای دانش است. در این رابطه فیل پری و الیکاتومی به تقسیم بندی نوناکا و تاکه اوچی از دانش که آن را به دانش صریح و دانش نهفته تقسیم کرده‌اند اشاره نموده اند. ‌در مورد دانش صریح و نهفته می توان گفت که دانش صریح دانشی است که به صورت عینی و روشن قابل انتقال است و به سادگی می توان آن را به دیگران یاد داد. در مقابل دانش نهفته اگر چه در عملکرد افراد منعکس و آثار آن قابل مشاهده است، ولی به صورت تدوین شده نیست و نمی توان آن را به شکل صریح بیان کرد. برای دستیابی ‌به این دانش باید در تجارب دیگران سهیم شد و از این طریق آن را فرا گرفت. عامل ششم ابزار دانش می‌باشد. این ابزار می‌تواند شامل سیستم مستندات مدیریت، سیستم اطلاعات مدیریت، تکنولوژی اطلاعات و نظایر این ها باشد. البته باید توجه داشت که این بعد تنها بخش بسیار کوچکی از مدیریت دانش را به خود اختصاص می‌دهد زیرا مدیریت دانش بر خلاف مدیریت اطلاعات که بیشتر با این ابزارها سر و کار دارد، با مردم و ارزش های آن ها در ارتباط است.(فیل پری و الیکاتومی،۲۰۰۱)

۲-۱-۸-۹- مدل کلی ساختار نظام های مدیریت دانش

۱-۵-۱-۲ تعلل­ورزی در تصمیم ­گیری^[۲۵]

از ویژگی­های افراد تعلل­ورز تأخیر در تصمیم ­گیری است. تعلل­ورزی مزمن در تصمیم ­گیری باعث تعلل­ورزی مزمن در انجام وظایف می­ شود. زیرا فرد تعلل­ورز نمی­تواند تصمیم بگیرد چه فعالیت­هایی را در چه زمانی و بر اساس چه اولویت­ بندی باید انجام دهد (بسویک، راثبلوم و مان، ۱۹۸۸؛ نقل در شکفته، ۱۳۹۳). تعلل­ورزی در تصمیم ­گیری، به وسیله­ سه واژه تعریف می­ شود: عملکرد پایین­تر از سطح استاندارد در تصمیم ­گیری، آشفتگی هیجانی به خاطر تعلل­ورزیدن و تعلل­ورزی برای تصمیمات مهم و تصمیمات غیرمهم. شخصی که نتواند تصمیمات به موقع و درست برای انجام امور و تکالیف خود بگیرد عملکرد پایینی داشته، میزان زیادی از زمان و انرژی خود را هدر می­دهد و خود را به عنوان فردی ناکارآمد درک می­ کند (شیرزادی، ۱۳۸۹).

۲-۵-۱-۲ تعلل­ورزی وسواس­گونه^[۲۶]

عبارت از تعلل­ورزی در گرفتن تصمیمات رفتاری است (فراری، ۱۹۹۱؛ نقل در شیرزادی، ۱۳۸۹). تحقیقات نشان می­دهد که وسواس­های فکری در افراد ارتباط زیادی با تعلل­ورزی در تصمیم ­گیری دارد و وسواس­های عملی دارای ارتباط زیادی با وسواس اجتماعی و تصمیم ­گیری هستند. نتایج نشان می­دهد که افراد مبتلا به تمایلات بالینی وسواس فکری و عملی در واقع دچار نوعی بی­ارادگی­اند. فردی که دچار تعلل­ورزی وسواس­گونه است، نمی­داند کاری که می­خواهد انجام دهد، درست است یا اشتباه. ‌بنابرین‏ یا وظیفه­ اش را انجام نمی­دهد یا خیلی دیر دست به کار می­ شود؛ هرچند همان موقع هم دچار تردید و شک است (فراری، ۱۹۹۱؛ نقل در شکفته، ۱۳۹۳).

۳-۵-۱-۲ تعلل­ورزی عمومی یا روزمره^[۲۷]

به عنوان مشکلاتی که فرد در اجرای تکالیف روزانه و ناتوانی در ساماندهی زمان و مدیریت مؤثر دارد تعریف می­ شود (فراری، ۱۹۹۵؛ نقل در بالکیس، دورو و دورو^[۲۸]، ۲۰۰۹). بر این اساس فرد بدون شک در همه امور روزانه­ی خود از قبیل امور مهم و یا غیر مهم تعلل می­ورزد و انجام آن ها را به تأخیر می­ اندازد. در واقع او ‌به این کار عادت دارد و روال عادی زندگی او انجام دادن همه وظایف در آخرین دقایق ‌می‌باشد (رضایی، ۱۳۹۰).

۴-۵-۱-۲ تعلل­ورزی روان­رنجور (نوروتیک)^[۲۹]

این نوع که به عنوان تمایل به تصمیم ­گیری­های مهم زندگی معرفی می­ شود (الیس و ناوس، ۱۹۷۹؛ نقل در حسینی و خیر، ۱۳۸۸) و با نارضایتی از وضع موجود، احساس عدم مسؤلیت در برابر دیگران، لجبازی با دیگران، تلاش برای جلب رضایت همگان، پرخاشگری انفعالی و عوامل هوس­انگیز و سرگرم­کننده و توقع بیش از حد از دیگران مشخص می­گردد (نینان و درایدن، ۲۰۰۲؛ نقل در شکفته، ۱۳۹۳)؛ و اشاره به یک الگوی مادام­العمر از تأخیر و تعویق در تصمیمات مهم زندگی و کامل کردن وظایف و تعهدات ­بخش­های مختلف زندگی از قبیل کار، ازدواج، روابط اجتماعی، تفریح و سرگرمی در آخرین دقایق دارد (الیس و ناوس، ۱۹۷۵؛ نقل در شیرزادی، ۱۳۸۹).

۵-۵-۱-۲ تعلل­ورزی تحصیلی^[۳۰]

متداول­ترین نوع تعلل­ورزی، تعلل­ورزی تحصیلی است. استیل (۲۰۰۷؛ نقل در شکفته، ۱۳۹۳) تعلل­ورزی تحصیلی را تأخیر عمدی در تکمیل یک تکلیف تحصیلی در چارچوب زمانی مطلوب یا مورد انتظار، علی­رغم انتظار بدتر شدن اوضاع تعریف ‌کرده‌است. دانش ­آموز ممکن است در زمینه­ تصمیم ­گیری در انجام یک تکلیف مشکل داشته باشد، یا اینکه ‌در مورد تکلیف فکر کرده و برای آن برنامه­ ریزی کند اما به آن عمل نکرده و تا زمانی که وقت آن تکلیف رو به پایان است ‌به این کار ادامه دهد، یا ممکن است ‌در مورد تکلیفی نه فکر کرده و نه برنامه­ ریزی کند و در پایان مهلت به یادش بیاید که باید تکلیفی را انجام دهد، در این زمان است که دچار اضطراب، استرس و ناامیدی می­گردد (میلگرام، ۱۹۸۸؛ نقل در شکفته، ۱۳۹۳). نمونه­ بارز تعلل­ورزی تحصیلی، به تعویق انداختن مطالعه­ درس تا شب امتحان و شتاب و اضطراب ناشی از آن است (شیرزادی، ۱۳۸۹).

پژوهش­هایی که ‌در مورد انواع تعلل­ورزی تحصیلی انجام گرفته، نشان می­دهد که تعلل­ورزی همیشه با نتایج تحصیلی رابطه­ منفی ندارد؛ این بدان معنا است که میزان قابل توجهی از دانش ­آموزان تعلل­ورزی دارند و در عین حال، عملکرد تحصیلی خوبی هم دارند (راثبلوم، سولومون و موراکامی، ۱۹۸۶؛ نقل در شیرزادی، ۱۳۸۹).

۶-۱-۲ علل گرایش به تعلل­ورزی

تقسیم ­بندی ارائه شده برای علل تعلل­ورزی کامل نیست، که این به خاطر طبیعت پیچیده و تازگی این پدیده در مطالعات روانشناختی است. با این حال مرور پیشینه­ پژوهشی در زمینه­ تعلل­ورزی نشان می­دهد پژوهشگران به ویژگی­های فردی و محیطی توجه داشته و علل مختلفی را برای تعلل­ورزی بیان کرده ­اند و گاهاً نتایج متضادی به دست آورده­اند (رجب­پور، فرمانی و امانی، ۱۳۹۱). در ادامه به برخی از عوامل فردی و محیطی مؤثر در بروز تعلل­ورزی اشاره می­ شود.

۱-۶-۱-۲ علل فردی گرایش به تعلل­ورزی

پژوهش­ها و نظریه­پردازی­هایی که در زمینه­ عوامل مرتبط با تعلل­ورزی انجام شده است، ‌به این نکته اشاره کرده ­اند که بخشی از تعلل­ورزی مربوط به عوامل فردی و شخصیتی است. از جمله­ این عوامل ‌می‌توان ‌به این موارد اشاره کرد: روان­رنجورخویی، باورهای غیرمنطقی، خودکارآمدی و عزت نفس پایین، خودناتوان­سازی، افسردگی، برون­گرایی، انگیزش پیشرفت، بیزاری از تکلیف، ترس از شکست، فقدان مهارت مدیریت زمان، خودتنظیمی و کمال­گرایی که در ادامه توضیحات مختصری درباره هریک از این عوامل ارائه می­ شود.

۱٫ روان­رنجورخویی: روان­رنجورخویی بسیار مشابه با نگران بودن، صفت اضطراب، یا عواطف منفی است. به طور کلی پژوهشگران بیان کرده ­اند افراد به خاطر اینکه ناراضی و یا مضطرب هستند در انجام تکالیف تعلل­ ‌می‌کنند، پس آنهایی که بیشتر در معرض استرس هستند بیشتر باید تعلل­ورزی کنند (استیل، ۲۰۰۷؛ نقل در رجب­پور، فرمانی و امانی، ۱۳۹۱).

۲٫ باورهای غیرمنطقی: باور، شناخت یا فکر غیرمنطقی یک اصطلاح کلی است که چندین دیدگاه ناکارآمد یا اضطراب­زا را دربرمی­گیرد. الیس (۱۹۷۳؛ نقل در رجب­پور، فرمانی و امانی، ۱۳۹۱) ویژگی این باورها را سنگ­اندازی در راه رسیدن به شادی و خواسته ­ها، خودسری و نداشتن قابلیت اثبات یا ابطال دانست. به خاطر اینکه این باورها اضطراب­زا هستند، رابطه­شان با تعلل­ورزی مشابه با روان­رنجورخویی است. افراد با باورهای غیرمنطقی انجام وظایف خاصی را به طور فزاینده­ای ناخوشایند درک ‌می‌کنند.

۳٫ خودکارآمدی و عزت ­نفس پایین: خودکارآمدی به قضاوت افراد ‌در مورد توانایی­هایشان برای سازماندهی و اجرای یک سلسله کارهای مورد نیاز برای رسیدن به انواع تعیین شده عملکردها اشاره دارد (بندورا، ۱۹۸۶؛ نقل در رجب­پور، فرمانی و امانی، ۱۳۹۱). بندورا معتقد است که خودکارآمدی به شدت تحت تأثیر انتخاب­های فرد، تلاش­ های وی و مدت زمانی که فرد در مواجهه با چالش­ها مقاومت می­ کند، قرار دارد (رجب­پور، فرمانی و امانی، ۱۳۹۱).