۵- «آزمایش‌های لازم را درباره ایمنی کالاهایشان اجرا کنند و برچسب‌هایی آگاه‌کننده و کامل بر روی کالا نصب کنند تا مصرف‌کنندگان را از تاریخ‌مصرف کالا، نحوه­ استفاده از آن و خطرهای مکنون در آن آگاه سازند.» (همان)

۶- مواد خوراکی که تاریخ‌مصرف آن‌ ها به سر آمده عرضه ننمایند.

۷- استانداردها و فرمول‌های ساخت را رعایت کنند. مثلاً بر اساس تبصره ۱ ماده ۱۹ قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب ۱۳۳۴^[۲۳] رنگ‌هایی که در مواد خوردنی و یا آشامیدنی مصرف می‌شود باید از نوع مخصوص و مجاز باشد که فهرست آن از طرف وزارت بهداری آگهی خواهد شد همچنین موادی که برای سفیدگری و رنگ‌آمیزی ظروف غذایی به کار برده می‌شود باید از نوع خالص و بدون سمیت باشد.

تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان مواد خوراکی مسئول جبران خسارات ناشی از خطرات ذاتی این مواد نیستند. منظور از خطرات ذاتی خطراتی است که از بین بردن آن‌ ها به معنای تغییر ماهیت کالا است؛ ‌بنابرین‏ تولیدکنندگان شکلات‌های دارای مواد قندی زیاد، نسبت به خطرات ناشی از مصرف مواد قندی مسئولیتی ندارند منوط به اینکه میزان قند موجود در محصول به میزان اعلام شده باشد. همچنین «جایی که انتظار می‌رود بر روی غذای فروخته شده، کاری به دست مصرف‌کننده انجام گیرد و وی در آن اهمال بورزد نباید تولیدکننده را مسئول دانست؛ چنان که مصرف‌کننده گوشت نیمه‌ پخته را در سوسیس به کار برد با آن که انتظار آن بوده که گوشت را پیش از استفاده کاملاً بپزند.» (همان: ۱۵۹)

همان طور که ذکر شد درباره مواد خوراکی قوانین و مقرراتی در ایران به تصویب رسیده است. بند ۳ ماده ۱ قانون مواد خوراکی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی مصوب ۱۳۴۶^[۲۴] رعایت نکردن استاندارد یا فرمول ثبت‌شده را در مواردی که تعیین فرمول و رعایت آن و همچنین تعیین استاندارد و رعایت آن الزامی است و نیز به کار بردن رنگ‌ها و اسانس‌ها و دیگر مواد اضافی غیرمجاز را در مواد خوردنی و آشامیدنی، جرم دانسته است و ماده ۳ این قانون^[۲۵] حتی مجازات اعدام ‌تهیه کننده یا مخلوط کننده را برای مواردی که مصرف مواد خوردنی و آشامیدنی به فوت مصرف‌کننده منتهی شود، پیش‌بینی ‌کرده‌است.

در پایان باید گفت علاوه بر مواد خوراکی مورد استفاده­ انسان، خوراک حیوانات نیز باید سالم باشد زیرا اولاً حیوانات نیز حقوقی دارند که باید رعایت گردند و بی‌شک یکی از حقوق مسلم حیوانات برخورداری از غذای سالم است و ثانیاًً برخی گوشت و فرآورده‌های حیوانی مثل لبنیات از پر استفاده‌ترین مواد خوراکی انسان‌هاست و در صورتی که غذای حیوانات سالم نباشد ممکن است به طور غیرمستقیم بر سلامتی انسان‌ها اثر سوء بگذارد.

۴-۲-۱-۲- مواد آشامیدنی

مواد آشامیدنی نیز یکی از مهم‌ترین کالاهایی هستند که عیب آن‌ ها خطرات فوق‌العاده‌ای به دنبال دارد. مهم‌ترین مواد آشامیدنی که در سطح بسیار وسیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد، آب است. علاوه بر اینکه حجم فراوانی از آب به صورت روزانه به مصرف مستقیم انسان‌ها و حیوانات می‌رسد، آب یکی از مواد اولیه­ مهم در تهیه­ بسیاری از مواد خوراکی و آشامیدنی پرمصرف از جمله نان، چای، قهوه و … در سراسر جهان است. اهمیت آب در حیات آدمی و سایر موجودات به گونه‌ای است که قرآن کریم زندگی هر چیزی را از آب می‌داند^[۲۶]. لذا سلامت آب و معیوب نبودن آن، شاید اهمیتی بیش از مواد خوراکی نیز داشته باشد؛ ‌بنابرین‏ آب اعم از آب‌های لوله‌کشی شده، آب‌هایی که از طریق بطری در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرد و آب‌های مورد استفاده در کشاورزی و … باید با توجه به موارد استفاده فاقد عیوبی باشد که ممکن است وجود آن‌ ها موجب خطر گردد. لذا وجود سنگ‌ریزه در آب آشامیدنی عیب و موجد مسئولیت است. در کنار آب می‌توان از نوشابه‌ها و آب‌میوه ها به عنوان مواد آشامیدنی پرمصرف نام برد که تولیدکنندگان آن‌ ها موظف‌اند تدابیر لازم را در تهیه و فروش آن‌ ها به کار گیرند. عمده­ی این تدابیر همان‌هایی است که در مبحث مواد خوراکی ذکر گردید.

سؤالی که در خصوص مواد خوراکی و آشامیدنی مطرح می‌شود این است که آیا عرضه‌کنندگان آن‌ ها مسئول عیوب ظروف این مواد نیز هستند؟ در دادگاه‌های امریکا ‌به این سؤال جواب مثبت داده شده است و «تولیدکنندگان چنین کالاهایی را در قبال خسارات ناشی از بطری‌ها و ظروف آن، مسئول شناخته‌اند.» (Clarkson,1992,P.451) به نظر می‌رسد این نظر درست، قابل دفاع و منطبق با مبانی حقوقی است زیرا وظیفه­ی تولیدکننده، ارائه­ مواد خوراکی و آشامیدنی سالم به مصرف‌کننده است و بدیهی است که این مواد در ظروف ریخته و تحویل می‌گردند؛ ‌بنابرین‏ چنان چه ظروف مذکور ناسالم باشند موجب عیب در کالا و موجد مسئولیت برای تولیدکنندگان مواد خوراکی و آشامیدنی در مقابل مصرف‌کنندگان است مگر اینکه تولیدکننده با وجود اتخاذ تمامی تدابیر لازم متوجه عیب ظروف نشده باشد.

۴-۲-۲- مواد شیمیایی و بهداشتی

استفاده از مواد شیمیایی و بهداشتی در عصر حاضر شیوع فراوانی یافته به طوری که استفاده از آن‌ ها با توجه به تنوع دایره­ی مصرف آن ها غیرقابل‌اجتناب و لازمه­ی زندگی امروزی گردیده است. در این قسمت شوینده­ها، لوازم آرایشی و کالاهای سمی به صورت مختصر توضیح داده می­شوند.

۴-۲-۲-۱- شوینده‌ها

شوینده‌ها کالاهایی هستند که برای شست و شوی ظروف، البسه، بدن انسان و سایر وسایل به کار گرفته می‌شوند اعم از اینکه به حالت جامد یا مایع ارائه گردند. از مصادیق این مواد می‌توان به انواع شامپو، صابون، پودر لباسشویی، سفیدکننده‌ها و … اشاره کرد.