بازشناسی[۲۱۳]: پایه ای ترین کنش برای تأیید، بازشناسی شخص است. به نظر می‌رسد بازشناسی ساده و آشکار است و در عین حال هنوز زمانی که ما به دیگران پاسخ نمی دهیم در این سطح اصلی قرار می گیریم. عدم ارسال یک نوشته یا بازدید از یک دوست یک مثال شایع است. همچنین عدم پاسخ دادن به یک پیام تلفنی. اجتناب از تماس چشمی و عدم نزدیک شدن به شخصی که می شناسید در یک میهمانی، یا ارسال یک پیام منفی در خیابان از این دست است. البته این فقدان شناخت ممکن است به سادگی به صورت سهوی اتفاق بیفتد. ممکن است نسبت به یک دوست بی توجه باشید یا فشار کار و مدرسه ممکن است شما را از تماس با او بازدارد. با این حال، اگر اشخاص دیگر این پیام را به ‌عنوان اجتناب از تماس دریافت کنند، پیام تأثیر عدم تأیید را خواهد داشت.

تصدیق[۲۱۴]: تصدیق ایده ها و احساسات دیگران شکل قوی تری از تأیید است. گوش کردن احتمالاً رایج ترین شکل تصدیق است. البته، گوش کردن تصنعی، خم شدن تصنعی، شبه گوش دادن و مانند آن اثری برخلاف تأیید خواهد داشت. شیوه هایی مانند پرسیدن سؤال کردن، تفسیر و ترجمه و انعکاس تأیید فعال تری خواهد بود. جای تعجب نیست، کارمندان به مدیرانی که خواسته های آن ها را به میزان زیادی محدود می‌کنند، حتی زمانی که مدیر درخواست های آن ها را نمی پذیرند، بها می‌دهند(آلن[۲۱۵]، ۱۹۹۵). زمانی که دیگران با مشکلاتی مواجه هستند، انعکاس دادن اندیشه ها و احساسات گوینده می‌تواند روش مفیدی برای حمایت و پشتیبانی باشد.

حمایت[۲۱۶]: با در نظر گرفتن اینکه تصدیق نشان می‌دهد که شما به ایده های دیگران علاقه مند هستید، حمایت بدین معنی است که شما با آن توافق دارید. دیدن اینکه چرا حمایت نوع قوی تری از پیام های تأیید است بسیار ساده است، زیرا به شکل بالاتری از ارزش دادن ارتباط دارد. مشهودترین شکل حمایت، موافقت است. خوشبختانه، برای اینکه از شخص دیگری حمایت کنید لازم نیست به طور کامل با او موافق باشید، شما کافی است بعضی چیزها را در پیام پیدا کنید که با آن موافق هستید. شما ممکن است به یک دوست بگویید”من می توانم ببینم شما چرا اینقدر عصبانی هستید”، اگر چه شما عصبانیت او را تأیید نکنید. طبیعتاً، ستایش آشکار یکی از اشکال قوی تأیید است و یکی از می‌تواند به طور شگفت انگیزی اغلب بعد از شما فرصت هایی را برای قدردانی دیگران به کار بگیرد. حمایت غیر کلامی نیز می‌تواند کیفیت جو ارتباطی را تسهیل نماید. برای مثال، زنان مردانی را که با آن ها موافق بودند را از نظر فیزیکی جذابتر از آنهایی که با آن ها موافق نبوده اند ارزیابی می‌کردند(بوور[۲۱۷]، ۱۹۹۵). اغراق کردن درباره اهمیت پیام های تأییدی دشوار است. برای مثال، جو ارتباطی بهترین پیش‌بینی کننده رضایت زناشویی است (برای مثال، وروف[۲۱۸]، دوان[۲۱۹]، اوربوچ[۲۲۰]، و اسیتلی[۲۲۱]، ۱۹۹۹ ). زوجین دارای رضایت زناشویی نسبت ۵:۱ را در عبارتهای مثبت نسبت به عبارتهای منفی دارا بودند، این در حالی است که زوجین ناراضی این نسبت ۱:۱ بوده است (کاناری، امرس- سامر[۲۲۲]، ۱۹۹۷). پیام‌های تأییدی مثبت در افراد خانواده هم دارای اهمیت بوده است. برای مثال، احساس رضایت همشیرها با یکدیگر زمانی که پرخاشگرانه رفتار می‌کنند و یا با افزایش پیام های عدم تأیید همراه می شود به شدت کاهش می‌یابد (تیون[۲۲۳]، مارتین[۲۲۴] و نوپاور[۲۲۵]، ۱۹۹۸). تأیید در کلاس درس هم دارای اهمیت است، جایی که انگیزش و یادگیری زمانی که معلمان علاقه و توجه وافری به دانش آموزان نشان می‌دهند، افزایش می‌یابد (الیس[۲۲۶]، ۲۰۰۴). در مقابل ارتباط تأییدی، پیام هایی که ارزش دیگران را انکار می‌کنند پاسخ های عدم تأیید[۲۲۷] نامگذاری شده اند. این نشان می‌دهد که عدم توجه به شخص دیگر یا با ابراز مخالفت با نادیده گرفتن برخی از قسمت های مهم پیام آن شخص همراه می‌گردد (ونجلیستی[۲۲۸] و کراملی[۲۲۹]، ۱۹۹۸؛ کورتینا[۲۳۰]، ماگلی[۲۳۱]، ویلیامز[۲۳۲]، و لانگ آوت[۲۳۳]، ۲۰۰۱).

عدم توافق، می‌تواند عدم تأیید باشد مخصوصاً اگر با انکار ایده های شخص دیگر و حمله به شخصیت صحبت کننده همراه باشد. با این حال، عدم توافق مخرب ترین نوع عدم تأیید نیست. ممکن است به حرف های کسی گوش کنید و بگویید “من فکر نمی کنم این ایده خوبی باشه” اما شنیدن حمله به شخصیت فرد، مانند “شما دیوانه اید” بسیار دشوارتر است. وضعیت بسیار بدتر از عدم توافق نادیده گرفتن ایده های دیگران در پاسخ هاست – یا حتی نادیده گرفتن حضور فرد. همه پیام های عدم تأیید عمدی نیست. جدول ۲-۲ تعدادی از راهبردهای سنجیده ای را که برای ایجاد فاصله در یک رابطه ناخوشایند به کار می رود فهرست نموده است.

به آسانی می توانید مشاهده کنید که هر کدام از این راهبردها به طور ذاتی عدم تأیید را در درون خود دارند. هر پیام بعد ارتباطی را به همراه محتوای آن در بر دارد. این بدین معنی است که ، با آگاهی یا بدون آگاهی از این واقعیت، ما پیام های تأیید یا عدم تأیید را زمانی که ارتباط برقرار می‌کنیم ارسال و یا دریافت می‌کنیم.

گفتگوهای مهم درباره روابط ممکن است معمول نباشد، اما ما زمانی که با دیگران درباره مسائل روزمره صحبت می‌کنیم نگرش های خود را نیز انتقال می‌دهیم. به عبارت دیگر، چیزی که ما در ارتباط بیان می‌کنیم جو ارتباطی را شکل نمی دهد بلکه چگونگی بیان و عمل ما درباره دیگران تعیین کننده است. نکته مهم این است که پیام های تأیید، مانند هرنوع ارتباط واقعی دیگر، موضوع مهمی برای آگاهی است. پیام دهنده احتمالاً اهمیت یک پیام بالقوه خطرناک که غیر عمدی تلقی می‌کند را بی اهمیت جلوه می‌دهد (ونجلیسی، کاپاچ و اسپیتزبرگ[۲۳۴]، ۱۹۹۴). به عبارت دیگر، حتی پیام هایی که قصد بی ارزش کردن شخص را ندارند ممکن است به ‌عنوان پیام های عدم تأیید تفسیر شوند. قصور شما در پاسخ دادن به یک تماس تلفنی یا پاسخ به یک نامه از یک دوست خارج از شهر ممکن است به سادگی نتیجه یک برنامه کاری شلوغ باشد؛ اما اگر فرد دیگر این عدم تماس را به ‌عنوان نشانه ای از عدم ارزش دادن شما به ارتباط تلقی نماید، تأثیر زیادی بر ارتباط خواهد گذاشت.

جدول ۲-۲ راهبردهای ایجاد فاصله

اهبرد

توصیف

اجتناب

طفره رفتن از روبرو شدن با دیگران

فریب

دروغگویی یا گمراه کردن دیگران

تحقیر

رفتار با دیگران به شیوه ای غیر احترام آمیز

جداسازی

عمل هیجانی بدون علاقه ‌در مورد دیگران

تنزل

اعتنا نکردن یا به حداقل رساندن اهمیت آنچه دیگران می‌گویند

شوخی

جدی نگرفتن دیگران

در نظر نگرفتن شخصیت

رفتار با دیگر اشخاص همانند غریبه ها؛ تعامل با دیگران به یک قاعده خاص تا یک شخص خاص

بی توجهی

عدم توجه به دیگران

بدون حضور ذهن

ظاهر کردن علائم و نشانه هایی کلامی و غیر کلامی که بیانگر حداقل علاقه، صمیمیت و دسترسی پذیری است

تودار بودن

بیش از حد معمول ساکت بودن و بدون برقراری ارتباط

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...